Education and counselling towards hope in the anthropocene era
 
More details
Hide details
1
Uniwersytet Wrocławski, Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych, Instytut Pedagogiki, Dawida 1, 50-527 Wrocław, Polska
 
 
Submission date: 2024-08-27
 
 
Acceptance date: 2024-12-15
 
 
Online publication date: 2024-12-30
 
 
Corresponding author
Violetta Drabik-Podgórna   

Uniwersytet Wrocławski, Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych, Instytut Pedagogiki, Dawida 1, 50-527 Wrocław, Polska
 
 
Wychowanie w Rodzinie 2024;31(4):35-50
 
KEYWORDS
TOPICS
ABSTRACT
Aim. The aim of this article is to analyse the category of hope as absent from contemporary pedagogical discourse, yet crucial and relevant in the contemporary world. Particularly in the context of the Anthropocene, the era in which human activity has a dominant impact on the environment, climate, and other Earth systems. Global climate change, increasing social inequalities, global turbulence, and the unpredictability of the future have a direct impact on people’s mental and emotional health, contributing to their need for support from counsellors, therapists, and educators. The important role of helping professionals is increasingly not only to solve potential problems, but also to build environmental and social awareness by cultivating hope, which remains a driving force for individuals and communities, supporting them in coping with difficulties and restoring their capacity to act. Methods and materials. The article has the character of a meta-analysis as it is a review of selected theoretical approaches based on Polish and international literature. Results and conclusion. Hope in counselling and education can play a key role both in the support process and in the dynamics of the relationship between counsellor and help-seeker, educator and learner, child and parent. It is one of the most important resources for getting through difficult moments, seeing new possibilities, and motivating oneself to make positive changes in one’s life. Hope is therefore not just an abstract idea, but a practical tool to build constructive goals and strategies by motivating action, creating a sense of purpose, broadening the perspective of change, and building resilience.
REFERENCES (40)
1.
Albrecht, G., Sartore, G. M., Connor, L., Higginbotham, N., Freeman, S., Kelly, B., Stain, H., Tonna, A., Pollard, P. (2007). Solastalgia: The distress caused by environmental change [Solastalgia: Niepokój spowodowany zmianami środowiskowymi]. Australasian Psychiatry, 15(Suppl.1), 95–98. DOI: 10.1080/10398560701701288.
 
2.
Amundson, N. E. (2017). Aktywne zaangażowanie: Istota i praktyka poradnictwa kariery. Wrocław: Fundacja Imago.
 
3.
Arendt, H. (2020). Kondycja ludzka. Warszawa: Wydawnictwo Aletheia.
 
4.
Augustyn z Hippony. (2002). Państwo Boże. Kęty: Wydawnictwo Antyk.
 
5.
Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control [Poczucie własnej skuteczności: sprawowanie kontroli]. New York: W. H. Freeman.
 
6.
Bińczyk, E. (2018). Epoka człowieka: Retoryka i marazm antropocenu. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
 
7.
Bloch, E. (1990). Rzeczywistość antycypowana, czyli jak przebiega i co osiąga myślenie utopijne. W: Z. Kuderowicz (red.), Filozofia współczesna, t. 2 (ss. 351–355). Warszawa: Wiedza Powszechna.
 
8.
Chrobak, S. (2009). Podstawy pedagogiki nadziei: Współczesne konteksty w inspiracji personalistyczno-chrześcijańskiej. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
 
9.
Cohen-Scali, V., Pouyaud, J., Podgórny, M., Drabik-Podgórna, V., Aisenson, G., Bernaud, J. L., Moumoula, I., Guichard, J. (red.). (2018). Interventions in career design and education: Transformation for sustainable development and decent work [Interwencje w projektowaniu kariery i edukacji: Transformacja dla zrównoważonego rozwoju i godnej pracy]. Cham: Springer International Publishing. DOI: 10.1007/978-3-319-91968-3.
 
10.
Czajka, A. (1991). Człowiek znaczy nadzieja: O filozofii Ernesta Blocha. Warszawa: „FEA”.
 
11.
de Tchorzewski, A. M. (2018). Nadzieja – cnota usprawniająca jakość życia współczesnego człowieka. Studia Paedagogica Ignatiana, 21(4), 31–54. DOI: 10.12775/SPI.2018.4.002.
 
12.
Erikson, E. H. (1997). Dzieciństwo i społeczeństwo. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis.
 
13.
Erikson, E. H. (2002). Dopełniony cykl życia. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis.
 
14.
Frankl, V. E. (1978). Psychoterapia dla każdego. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax.
 
15.
Frąckowiak, T. (2007). O pedagogice nadziei: Fascynacje i asocjacje aksjologiczne. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Adama Mickiewicza.
 
16.
Fressoz, J. B. (2015). Losing the Earth knowingly [Świadoma utrata Ziemi]. W: C. Hamilton, C. Bonneuil, F. Gemenne (red.), The Anthropocene and the global environmental crisis: Rethinking modernity in a new epoch (ss. 70–83). London – New York: Routledge.
 
17.
Górka, A. E. (2018). Nadzieja i aktywne zaangażowanie w poradnictwie kariery Normana E. Amundsona: Adaptacja podejścia opartego na nadziei na grunt polskiego poradnictwa zawodowego w ramach projektu pt. „Przestrzeń rozwoju! Adaptacja metody zintegrowanego doradztwa rozwoju kariery dla młodzieży”. Wrocław: Fundacja Imago.
 
18.
Guichard, J. (2016). Life-and working-design interventions for constructing a sustainable humane world [Interwencje w zakresie projektowania życia i pracy w celu zbudowania zrównoważonego, ludzkiego świata]. Studia Poradoznawcze, 5, 179–190. DOI: 10.34862/sp.2016.1.
 
19.
Guichard, J. (2018). Jakie interwencje w poradnictwie kariery i konstruowania życia mogą przyczynić się do globalnego, humanitarnego, sprawiedliwego i zrównoważonego rozwoju? Studia Poradoznawcze, 7, 99–127. DOI: 10.34862/sp.2018.3.
 
20.
Hiszpańska, B. (2009). Nadzieja na prawdę – prawda o nadziei: Aspekt pedagogiczny. Roczniki Pedagogiczne, 1(37), 5–18.
 
21.
Jasikowska, K., Pałasz, M. (red.). (2022). Za pięć dwunasta koniec świata: Kryzys klimatyczno-ekologiczny głosem wielu nauk. Kraków: Uniwersytet Jagielloński, Biblioteka Jagiellońska.
 
22.
Kant, I. (1957). Krytyka czystego rozumu, t. 2. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
 
23.
Kopciewicz, L. (2021). Poradoznawstwo i poradnictwo w czasach globalnego kryzysu klimatycznego. Studia Poradoznawcze, 10, 29–44. DOI: 10.34862/sp.2021.2.
 
24.
Kozielecki, J. (2006). Psychologia nadziei. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Żak.
 
25.
LeCain, T. J. (2015). Against the Anthropocene: A neo-materialist perspective [Przeciwko antropocenowi: Perspektywa neomaterialistyczna]. International Journal for History, Culture and Modernity, 3(1), 1. DOI: 10.18352/hcm.474.
 
26.
Marcel, G. (1984). Homo viator: Wstęp do metafizyki nadziei. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax.
 
27.
Nietzsche, F. (2019). Tako rzecze Zaratustra. Kraków: Vis-à-vis Etiuda.
 
28.
Peterson, C., Seligman, M. E. P. (2004). Character strengths and virtues: A handbook and classification [Mocne strony i zalety charakteru: Podręcznik i klasyfikacja]. New York – Washington: Oxford University Press, American Psychological Association.
 
29.
Seligman, M. E. P. (2002). Optymizmu można się nauczyć: Jak zmienić swoje myślenie i swoje życie. Poznań: Media Rodzina.
 
30.
Skarga, B. (2007). Człowiek to nie jest piękne zwierzę. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy Znak.
 
31.
Snyder, C. R. (red.). (2000). Handbook of hope: Theory, measures and applications [Podręcznik nadziei: Teoria, miary i zastosowania]. Laurence – San Diego: Academic Press.
 
32.
Śliwerski, B. (2017). Pedagogika nadziei. Prima Educatione, 1, 13–19. DOI: 10.17951/PE/2017.1.13.
 
33.
Tischner, J. (1992). Świat ludzkiej nadziei: Wybór szkiców filozoficznych 1966–1975. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy Znak.
 
34.
Trzebiński, J., Zięba, M. (2003). Nadzieja, strata i rozwój. Psychologia Jakości Życia, 2(1), 5–33.
 
35.
Wallenhorst, N. (2023). Antropocen bez tajemnic. Kraków: Wydawnictwo edu-Libri.
 
36.
Włodarczyk, R. (2021). Utopia i edukacja: Studia z filozofii, teorii edukacji i pedagogiki azylu. Wrocław: Instytut Pedagogiki Uniwersytetu Wrocławskiego.
 
37.
Zalasiewicz, J., Crutzen, P., Steffen, W. (2012). The Anthropocene [Antropocen]. W: F. M. Gradstein, J. Ogg, M. Schmitz, G. Ogg (red.), The geologic time scale 2012 (ss.1033–1040). Amsterdam – Boston: Elsevier B.V.
 
38.
Zamorska, M. (2018). Choreografie antropocenu, czyli o materiach wprawiających w ruch. Prace Kulturoznawcze, 22(1-2), 113–128. DOI: 10.19195/0860-6668.22.1–2.8.
 
39.
Zavalloni, R. (1999). Psychologia nadziei: Aby poczuć się zrealizowanym. Kielce: Wydawnictwo Jedność.
 
40.
Zylinska, J. (2014). Minimal ethics for the Anthropocene [Etyka minimalna dla Antropocenu]. Ann Arbor: Open Humanities Press, University of Michigan Library. DOI: 10.3998/ohp.12917741.0001.001.
 
Accessibility Declaration
 
eISSN:2300-5866
ISSN:2082-9019
Journals System - logo
Scroll to top