Together or apart? A theoretical rationale for using the biographical interview in spousal research
More details
Hide details
1
Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna w Brzegu,
Piastowska 14, 49-300 Brzeg, Polska
Publication date: 2019-12-31
Wychowanie w Rodzinie 2019;21(2):131-145
KEYWORDS
ABSTRACT
Aim. This paper presents a narrative interview procedure in a unique way, due to the presence of not one, but two narrators simultaneously. The narrative interview technique was presented in the context of the narrative-biographical method, and marital functioning was presented in the context of a systemic understanding of the family.
Methods. The study was conducted using a narrative interview technique with married couples who rate their marriage as happy. The research focused on happiness in marriage and was conducted with a group of spouses who subjectively rate their marriage as highly satisfying.
Results. The article justifies the validity of using a narrative interview with simultaneous
participation of both spouses.
Conclusions. The shape of the narrative depends to a large extent on the way it functions, its structure, the level of closeness, satisfaction with the relationship, and the links between the different members of the system. Inviting both spouses to a joint narrative interview
was justified in the situation of conducting research among married couples who assessed their marriage as very satisfying. Otherwise, a joint interview would probably have been impossible, and certainly risky
REFERENCES (29)
1.
Bauman, T. (1995). O możliwości zastosowania metod jakościowych w badaniach pedagogicznych. W: T. Pilch (red.), Zasady badań pedagogicznych. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
2.
Bron, A. (2009). Biograficzność w badaniach andragogicznych. Dyskursy Młodych Andragogów, 10. DOI: 10.34768/dma.vi10.262.
3.
Bruner, J. (1990). Życie jako narracja. Kwartalnik Pedagogiczny, 4.
4.
Chmielewska-Łuczak, D., Fankanowski, M. (1995). Przegląd aktualnych tendencji w badaniach biograficznych w obrębie nauk społecznych. W: M. Straś-Romanowska (red.), Na tropach psychologii jako nauki humanistycznej. Warszawa – Wrocław: PWN.
5.
Czerniawska, O. (2000). Drogi edukacyjne i ich meandry. W: E. Dubas, O. Czerniawska (red.), Drogi edukacyjne i ich biograficzny wymiar. Warszawa: Akademickie Towarzystwo Andragogiczne.
6.
Dembiński, M. (2007). Narracyjna tożsamość jako przedmiot pedagogiki. W: E. Kurantowicz, M. Nowak-Dziemianowicz (red.), Narracja – krytyka – zmiana: Praktyki badawcze we współczesnej pedagogice. Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji TWP.
7.
Denzin, N.K. (1990). Reinterpretacja metody biograficznej w socjologii: Znaczenie a metoda w analizie biograficznej. W: J. Włodarek, M. Ziółkowski (red.), Metoda biograficzna w socjologii. Warszawa – Poznań: PWN.
8.
Dominicè, P. (2006). Uczyć się z życia: Biografia edukacyjna w edukacji dorosłych. Łódź: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Humanistyczno-Ekonomicznej.
9.
Dryll, E. (2008). Doświadczenia życiowe a narracja tożsamościowa osoby. Psychologia Rozwojowa, 13(1).
10.
Dryll, E. (2008). Analiza tekstu narracji autobiograficznej z wykorzystaniem metod lingwistyki formalnej. W: B. Janusz, K. Gdowska, B. de Barbaro (red.), Narracja: teoria i praktyka. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
11.
Gadamer, H.G. (2004). Prawda i metoda: Zarys hermeneutyki filozoficznej. Warszawa: PWN.
12.
Giza, A. (1990). Biografia jako fakt empiryczny i jako kategoria teoretyczna. W: J. Włodarek, M. Ziółkowski (red.), Metoda biograficzna w socjologii. Warszawa – Poznań: PWN.
13.
Helling, I.K. (1990). Metoda badań biograficznych. W: J. Włodarek, M. Ziółkowski (red.), Metoda biograficzna w socjologii. Warszawa – Poznań: PWN.
14.
Jakob, G. (2001). Wywiad narracyjny w badaniach biograficznych. W: D. Urbaniak-Zając, J. Piekarski (red.), Jakościowe orientacje w badaniach pedagogicznych: Studia i materiały. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
15.
Kaźmierska, K. (1997). Wywiad narracyjny – technika i pojęcia analityczne. W: M. Czyżewski, A. Piotrowski, A. Rokuszewska-Pawełek (red.), Biografia a tożsamość narodowa: Praca zbiorowa. Łódź: Katedra Socjologii Kultury Uniwersytetu Łódzkiego.
16.
Kłoskowska, A. (1997). Metoda biograficzna z perspektywy rozwoju orientacji humanistyczno-jakościowej w pedagogice. Edukacja, 4.
17.
Konarzewski, K. (2000). Jak uprawiać badania oświatowe: Metodologia praktyczna. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
18.
McKinley Runyan, W. (1992). Historie życia a psychobiografia: Badania teorii i metody. Warszawa: PWN.
19.
Paluchowski, W.J. (2010). Komputerowa analiza narracyjności: wybrane problemy metodologiczne. W: M. Straś-Romanowska, B. Bartosz, M. Żurko (red.), Badania narracyjne w psychologii. Warszawa – Wrocław: „Eneteia” Wydawnictwo Psychologii i Kultury, Instytut Psychologii Wydziału Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego.
20.
Stemplewska-Żakowicz, K. (2002). Koncepcje narracyjnej tożsamości. W: J. Trzebiński (red.), Narracja jako sposób rozumienia świata. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
21.
Straś-Romanowska, M., Bartosz, B., Żurko, M. (2010). Życie człowieka życiem w opowieści. W: M. Straś-Romanowska, B. Bartosz, M. Żurko (red.), Badania narracyjne w psychologii. Warszawa – Wrocław: „Eneteia” Wydawnictwo Psychologii i Kultury, Instytut Psychologii Wydziału Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego.
22.
Straś-Romanowska, M. (2010). Psychologia wobec małych i wielkich narracji. W: M. Straś-Romanowska, B. Bartosz, M. Żurko (red.), Psychologia małych i wielkich narracji. Warszawa – Wrocław: „Eneteia” Wydawnictwo Psychologii i Kultury, Instytut Psychologii Wydziału Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego.
23.
Straś-Romanowska, M. (2008). Psychologiczne badania narracyjne jako badania jakościowe i ich antropologiczne zaplecze. W: B. Janusz, K. Gdowska, B. de Barbaro (red.), Narracja: Teoria i praktyka. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
24.
Teusz, G. (2004). Logika konstruowania biografii w wywiadzie narracyjnym. Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja, 4(20).
25.
Tokarska, U. (2004). Narracja autobiograficzna we wspomaganiu rozwoju człowieka. W: E. Dryll, A. Cierpka (red.), Narracja – koncepcje i badania psychologiczne. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Psychologii PAN.
26.
Urbaniak-Zając, D. (2005). Pedagogiczna perspektywa w badaniach narracyjno-biograficznych. W: L. Koczanowicz, R. Nahirny, R. Włodarczyk (red.), Narracje, (auto)biografia, etyka. Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji TWP.
27.
Urbaniak-Zając, D. (1999). Wywiad narracyjny na tle innych technik wywiadu. Edukacja, 4.
28.
Zakrzewska-Manterys, E. (1998). Hermeneutyczne inspiracje. Warszawa: Oficyna Naukowa.
29.
Żurko, M. (1995). O przydatności metody biograficznej w psychologii. W: M. Straś-Romanowska (red.), Na tropach psychologii jako nauki humanistycznej. Warszawa – Wrocław: PWN.