Foster care – challenges and prospects in the context of expected changes
 
More details
Hide details
1
Uniwersytet Wrocławski, Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych, Instytut Pedagogiki, Dawida 1, 54- 238 Wrocław, Polska
 
 
Submission date: 2024-08-09
 
 
Acceptance date: 2024-11-10
 
 
Online publication date: 2024-11-15
 
 
Publication date: 2024-11-15
 
 
Corresponding author
Honorata Czajkowska   

Uniwersytet Wrocławski, Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych, Instytut Pedagogiki, Dawida 1, 54- 238 Wrocław, Polska
 
 
Wychowanie w Rodzinie 2024;31(3):117-133
 
KEYWORDS
TOPICS
ABSTRACT
Aim. The need to provide care to minors who have been partially or permanently deprived of care by their parents or legal guardians is one of the key and constantly deepening challenges of the state’s social policy. The key care and educational competences of foster parents, as well as the well-being of a child placed in foster care in the context of diagnosing and meeting their needs, are in turn a contemporary challenge of care pedagogy. Foster care in Poland requires constant attention and strengthening of many areas of its functioning, while this system is faced with the need to strengthen family care and the desire to gradually move away from institutional care. The subject of this article will be an analysis of the process of deinstitutionalization of foster care in Poland, with an attempt to answer questions about its justification and effects, both systemic and in the context of the effectiveness (or weakening) of protecting minors against domestic violence, and the possible implementation of the changes planned within it. Methods and materials. This study uses multi-source materials – based on thematic literature, including a review of research around deinstitutionalization, as well as an analysis of legal acts regulating the foster care system in Poland. Results and conclusion. The need for a gradual transition from institutional forms of foster care to strengthening and developing family care, which has been signaled for many years, has been moving to subsequent stages in recent years. Although it is difficult to discuss the idea of strengthening family care itself, doubts are seen at the level of possible effects of a disrupted deinstitutionalization process. In Polish conditions, foster care has been in this process for over two decades – however, the deinstitutionalization indicator still does not allow us to state that we have come significantly closer to achieving the set assumptions. The unequivocal results of analyses in terms of the causes of the failures in question indicate the need to strengthen the biological environment (working with the family, diagnosing and minimizing barriers in the care and education sphere, increasing the resources of the local environment in the field of family policy), as well as striving to increase the number of candidates for foster parenting.
REFERENCES (21)
1.
Basiaga, J. (2015a). Czynniki utrudniające funkcjonowanie zawodowych rodzin zastępczych. Polityka Społeczna, 42(1), 24–30.
 
2.
Basiaga, J. (2015b). Zawodowe rodziny zastępcze w lokalnym systemie opieki nad dzieckiem i wsparcia społecznego. Praca Socjalna, 2, 59–74.
 
3.
Basiaga, J. (2023). „Mamy dwie instytucje kontrolujące: Nie mamy instytucji wspierającej”: Zawodowi rodzice zastępczy o systemie wsparcia rodzinnej pieczy zastępczej: Pojedyncze studium przypadku. Polityka społeczna, 4, 10–19. DOI: 10.5604/01.3001.0053.7221.
 
4.
Bieńkowska, I., Kitlińska-Król, M., (2018). Placówki opiekuńczo-wychowawcze typu socjalizacyjnego z perspektywy aspiracji, planów życiowych i usamodzielnienia wychowanków. Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie, Politechnika Śląska, 131, 13–26.
 
5.
Bitner, M., Luberadzka-Gruca, J., Wojtasińska, E., Skalec, A., Kulig, B., Kwaśniewska-Sadkowska, A., Iwanowski, D. (2018). Postępy deinstytucjonalizacji pieczy zastępczej. Warszawa: Fundacja Warszawski Instytut Studiów Ekonomicznych i Europejskich, Fundacja Przyjaciółka, Koalicja na rzecz Rodzinnej Opieki Zastępczej.
 
6.
Golczyńska-Grondas, A., Błaszczyk, M. (2020). Deinstytucjonalizacja placówek opieki całkowitej nad dziećmi i młodzieżą w województwie łódzkim. Łódź: Regionalne Centrum Polityki Społecznej w Łodzi, Regionalne Obserwatorium Integracji Społecznej, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
 
7.
Gudbrandsson, B. (2006). Dzieci w instytucjach opiekuńczych: Zapobieganie instytucjonalizacji i alternatywne formy opieki w krajach europejskich. Pobrane z: https://dzieckokrzywdzone.fdds....
 
8.
Klimek, M., Kawa, M., Szczepaniak-Sienniak, J. (2024). Deinstytucjonalizacja pieczy zastępczej: Wnioski z badań szczegółowych – obszary DI. W: M. Grewiński, J. Lizut, P. Rabiej (red.), Ogólnopolska diagnoza deinstytucjonalizacji usług społecznych na terenie 16 województw Polski (ss. 177–200). Warszawa: ROPS Toruń / Uczelnia Korczaka, Elipsa.
 
9.
Luberadzka-Gruca, J. (2019). Deinstytucjonalizacja systemu pieczy zastępczej – analiza, dobre praktyki. Pobrane z: https://wuplodz.praca.gov.pl/d....
 
10.
Mielczarek, M. (2018). Przygotowanie do samodzielności życiowej usamodzielnianych wychowanków placówek opiekuńczo-wychowawczych. Civitas Hominibus, 13, 159–168.
 
11.
Nowelizacja ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej: Pytania i odpowiedzi. (2023). Warszawa: Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej. Pobrane z: https://www.gov.pl/web/rodzina....
 
12.
Ogólnoeuropejskie wytyczne dotyczące przejścia od opieki instytucjonalnej do opieki świadczonej na poziomie lokalnych społeczności. (2012). Bruksela: Europejska Grupa Ekspertów ds. Przejścia od Opieki Instytucjonalnej do Opieki świadczonej na poziomie Lokalnych Społeczności. Pobrane z: https://www.funduszeeuropejski....
 
13.
Racław, M. (2016). Biurokracja emocjonalna, czyli co wniosło do współczesnej pomocy społecznej „wejście” i „wyjście” opieki zastępczej. Problemy Polityki Społecznej: Studia i Dyskusje, 35(4), 93–108.
 
14.
Racław, M. (2019). Rodziny zastępcze jako usługa: Narracja usługowa i jej społeczne konsekwencje. Polityka Społeczna, 539(2), 23–28.
 
15.
Radlińska, K., Kasperska, E., Błażejowska, M., Pogonowski, I. (2024). Deinstytucjonalizacja pieczy zastępczej w Polsce: Doświadczenia wybranych organizatorów pieczy zastępczej województwa zachodniopomorskiego. Praca Socjalna, 1(39), 99–117. DOI: 10.5604/01.3001.0054.4909.
 
16.
Sajkowska, M., Szredzińska, R. (red.). (2022). Dzieci się liczą 2022: Raport o zagrożeniach bezpieczeństwa i rozwoju dzieci w Polsce. Warszawa: Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę.
 
17.
Skalec, A. (2017). Rodzinna i instytucjonalna piecza zastępcza – porównanie. Polityka Społeczna, 3, 12–17.
 
18.
Szczepaniak-Sienniak, J. (2017). Wyzwania polityki społecznej wobec pieczy zastępczej. Polityka Społeczna, 44(3), 4–11.
 
19.
Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy domowej. (2005). Dz. U. 2024.424.834.
 
20.
Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. (2011). Dz. U. 2024.177.742,743,858.
 
21.
Wsparcie systemu pieczy zastępczej w procesie deinstytucjonalizacji: Informacja o wynikach kontroli. (2022). KPS.430.9.2022. Nr ewid. 134/2022/P/22/031/KPS. Warszawa: Najwyższa Izba Kontroli, Departament Pracy, Spraw Społecznych i Rodziny. Pobrane z: https://www.gov.pl/web/rodzina....
 
Accessibility Declaration
 
eISSN:2300-5866
ISSN:2082-9019
Journals System - logo
Scroll to top