Cel. Opieka psychiatryczna dzieci i młodzieży jest procesem złożonym, ponieważ obejmuje nie tylko młodego pacjenta, ale także jego środowisko, w tym rodzinę. To, że pacjent może zachowywać się agresywnie nie musi być koniecznie związane z jego niedostosowaniem społecznym per se, ale może być objawem zaburzenia psychicznego, które odpowiednio leczone może poprawić stan pacjenta. Celem pracy jest zwrócenie uwagi na problematykę umieszczania w ramach Młodzieżowych Ośrodków Wychowawczych (MOW) młodzieży z zaburzeniami psychicznymi afektywnymi i psychotycznymi. Metody i materiały. Niniejszy artykuł stanowi opis przypadku 16-letniej wychowanki MOW. Dziewczynka była kilkakrotnie hospitalizowana na Oddziałach Psychiatrycznych z powodu zaburzeń afektywnych, psychotycznych, a także zaburzeń zachowania. Podczas pobytu w MOW przeprowadzono z podopieczną wywiad kliniczny oraz częściowo ustrukturyzowany kwestionariusz K-SADS (Kiddie Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia) w wersji polskiej mający na celu określenie objawów psychopatologicznych oraz wczesną diagnozę zaburzeń psychotycznych, lękowych, zachowania i zaburzeń afektywnych, takich jak depresja i choroba afektywna dwubiegunowa. Skorzystano także z dostępnej dokumentacji medycznej. Wyniki i wnioski. W MOW mogą znajdować się wychowankowie i wychowanki z zaburzeniami psychicznymi wymagającymi odpowiedniego leczenia farmakologicznego, terapeutycznego, a nawet hospitalizacji na Oddziałach Psychiatrycznych dla dzieci i młodzieży. Dostęp do specjalistycznej opieki psychiatrycznej w placówkach MOW jest trudny, a konsultacje psychiatryczne nie zawsze się odbywają co ma niebagatelny wpływ na kondycję psychiczną młodzieży tam skierowanej. Warto zwrócić także uwagę na ogólnopolski charakter problemów związanych z diagnozowaniem oraz opieką psychiatryczną wśród dzieci i młodzieży, który dotyczy nie tylko podopiecznych takich placówek ale stanowi problem bardzo często występujący wśród dzieci i młodzieży wychowujących się w tzw. „normalnych środowiskach rodzinnych”.