Zmiany, których doświadczyły szkoły po odzyskaniu niepodległości, spowodowały potrzebę poszukiwania nowych sposobów pracy z rodzicami. Podkreślano, że praca powinna być wspólna, mieć charakter społeczny i włączać całe grupy ludzi związanych z siecią organizacyjną. Wspieranie stałej współpracy rodziców uczniów ze szkołą przyczyniło się do stworzenia trwałych organizacji rodzicielskich, takich jak: koła rodzicielskie, patronaty klasowe i szkolne oraz grupy rodziców czy koła rodzicielskie. Regulacje dotyczące kół rodzicielskich zostały przyjęte w 1920, a ogólnonarodowa rada Stowarzyszeń Rodzicielskich została utworzona w Warszawie 27 listopada 1924. Główną część Stowarzyszenia stanowiły koła szkolne, zbliżające rodziców uczniów tej samej szkoły, którzy tworzyli koła na danym obszarze. Koła rodzicielskie, znane również jako patronaty opieki szkolnej albo koła opieki rodzicielskiej, działały w prawie wszystkich szkołach średnich. Skupiały patronaty klasowe reprezentujące podstawowe jednostki bezpośredniej współpracy szkoły i rodziny. Były tworzone przez rodziców uczniów jednej klasy, którzy współpracowali z wychowawcą i innymi nauczycielami. Tego typu organizacje działały w szkołach w Lublinie. Jedno z kół rodzicielskich zostało założone w 1921 w Prywatnym Gimnazjum Żeńskim i Liceum Wacławy Arciszowej. Działały również koła rodzicielskie w Prywatnym Gimnazjum Męskim Stefana Batorego (Szkoła Lubelska), a także Gimnazjum Jana Zamoyskiego, Gimnazjum Staszica, Gimnazjum Unii Lubelskiej, Szkole H. Czarneckiej. Jednym z podstawowych założeń zawartych w statucie było zbieranie materiałów oraz środków finansowych dla organizacji. Podstawowym dochodem były składki członkowskie, ale, wobec skali potrzeb i wydatków, były one stosunkowo małe. Zatem akcje okolicznościowe oraz zmienne sekcje finansowe, zaprojektowane, aby wzmocnić fundusze kół, funkcjonowały w niektórych spośród nich. Podczas swojej działalności koła opieki rodzicielskiej realizowały liczne projekty. Podstawowym zadaniem było zapewnienie pożywienia młodzieży. Inne organizowały obozy letnie, specjalne akcje dla uczniów, odnawiały klasy, kupowały materiały dydaktyczne, a także wspierały finansowo uczniów żyjących w internatach. Współpracując ze szkołą, rodzice mogli wywierać na nią nacisk, aby wyposażyła dzieci w niezbędną wiedzę, brała pod uwagę zasady wychowania wyznawane w domu rodzinnym i zapewniali, że dzieci czuły się w szkole dobrze.