Dziennik „Ilustrowana Republika” wydawany w Łodzi w okresie międzywojennym zamieszczał na swych łamach wiadomości ogólnokrajowe oraz lokalne o tematyce politycznej, społecznej, handlowej i kulturalnej. Dokonana rekonstrukcja tych treści pozwoliła odtworzyć sytuację bytową, w jakiej znalazła się ludność tego miasta w latach wielkiego kryzysu ekonomicznego. Przemysłowy charakter Łodzi powodował, że poważna liczba mieszkańców wiązała swoje życie zawodowe z pracą, głównie w fabrykach włókienniczych, które w okresie niekorzystnej koniunktury gospodarczej początkowo ograniczały, a później redukowały zatrudnienie. Masowe bezrobocie stawiało wiele rodzin, nie tylko robotniczych, w trudnej sytuacji materialnej. Brak pracy i drożyzna zwielokrotniały zasięg ubóstwa. Zdecydowanemu nasileniu uległy zjawiska eksmitowania z mieszkań za długi w należnościach za komorne, wyprzedaży posiadanego dorobku, usuwania dzieci ze szkół z powodu zaległości w opłacie czesnego, nieporozumień i konfliktów rodzinnych. Odnotowywano wzrost samobójstw z powodów ekonomicznych, szerzenie się żebractwa i demoralizacji dzieci (kradzieże, prostytucja picie alkoholu). Mimo czynionych wysiłków, udzielana przez władze miejskie i komitety obywatelskie pomoc nie była w stanie uchronić od nędzy wszystkich miejscowych rodzin.Należy podkreślić, że „Ilustrowana Republika” nie rejestrowała pełnego obrazu biedy łódzkich środowisk, a ukazywała jedynie sytuacje najbardziej dramatyczne.