Pierwsza połowa XX wieku to dla Polaków i polskich rodzin trudny okres. To schyłkowy okres zaborów z nasileniem represji, zwłaszcza rusyfikacji i germanizacji, lata I wojny światowej, dwudziestoletni etap odbudowy własnej państwowości zakończony kolejnym światowym konfliktem zbrojnym w 1939 roku. Dynamicznym zmianom politycznym, które doprowadziły do wybuchu I i II wojny światowej oraz odzyskania przez Polskę niepodległości w roku 1918 towarzyszyły znaczące przeobrażenia struktury społecznej oraz nowe tendencje w zakresie rozwoju kultury i oświaty. Zmian apozycji społecznej kobiet, ich emancypacja polityczna i edukacyjna wymuszały nowe wzory relacji rodzinnych a odbudowany po 123 latach niewoli jednolity system szkolny, wprowadzenie powszechnego obowiązku szkolnego oraz rozwój form wychowania przedszkolnego stanowił istotne wyzwania dla wielu rodziców i ich potomstwa. Rodzina polska przez cały ten okres pełniła bardzo ważną rolę w obowiązujących wówczasna ziemiach polskich ideologiach wychowawczych – wychowania narodowego i wychowania państwowego. W związku z tym była przedmiotem zainteresowania wielu czasopism pedagogicznych. Celem referatu jest wskazanie głównych obszarów zadań stawianych przed polskimi rodzinami w pierwszej połowie XX wieku w świetle jednegoz najstarszych polskich periodyków tego typu – „Szkoły”. Oprócz wątków podejmowanych na łamach tego pisma w drugiej połowie XIX wieku, takich jak współpraca domu ze szkołą, pojawiło się bowiem wówczas kilka nowych problemów m.in.: zadania rodziny w trudnym okresie wojennym i powojennym, troska o zdrowie dzieckaw warunkach domowych czy znaczenie kształtowania przez rodziców cech charakteru, propagowanych przez zwolenników wychowania państwowego