Poradniki gospodarskie były jednym z najpopularniejszych i najczęściej czytanych gatunków literackich wśród szlachty XVI i XVII wieku. Były chętnie czytane nie tylko ze względu na praktyczne informacje dotyczące prowadzenia gospodarstwa domowego, ale zawierały także wskazówki jak postępować, aby osiągnąć spełnienie. Literatura agronomiczna promowała aktywny tryb życia oraz zgodną współpracę pomiędzy mężem i żoną, a także zachęcała do pomnażania majątku, przy jednoczesnym dbaniu o dobro wspólne. Podkreślano, że szczęście i dobrobyt każdej rodziny wpływają na dobrobyt całej Rzeczpospolitej Polskiej. Literatura tego rodzaju promowała specyficzny typ małżeństwa, w którym obydwoje małżonków mają jasno określone role w odniesieniu do Boga, siebie, swoich dzieci, swoich sąsiadów i swojej ojczyzny.