W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat zmieniły się postawy ludzi na temat małżeństwa, rodziny i wychowania dzieci. W Polsce mamy do czynienia ze spadkiem liczby zawieranych małżeństw, wzrostem liczby rozwodów, nowymi formami życia rodzinnego. Coraz więcej jest osób żyjących w pojedynkę, w związkach nieformalnych, samotnie wychowujących dzieci, małżeństw bezdzietnych. Rynek pracy wymusił nowe wartości związane z indywidualizmem i autonomią jednostki, co wpływa na zanik tradycyjnego modelu rodziny. Pracodawcy stawiają wysokie wymagania, które mogą spełnić jedynie jednostki dobrze wykształcone, gotowe wiele poświęcić dla rozwoju kariery zawodowej. Coraz trudniej pogodzić pracę z rodziną, ponieważ jedna i druga sfera nakłada liczne obowiązki. Innym problemem, z jakim boryka się polska rodzina jest zła sytuacja ekonomiczna. Jest to związane z bezrobociem, niską płacą, biedą. Wsparcie finansowe rodzin w Polsce jest zdecydowanie niższe niż w innych krajach UE. W porównaniu z obywatelami państw UE tygodniowo poświęcamy więcej czasu na pracę, a zarabiamy mniej. W konsekwencji mamy mniej czasu na życie rodzinne kosztem pracy zawodowej i jednocześnie mamy gorsze warunki ekonomiczne. Sytuacja taka nie sprzyja podejmowaniu decyzji o założeniu rodziny. Na przestrzeni ostatnich 20 lat odnotowaliśmy bardzo duży spadek współczynnika dzietności. Obecnie znajdujemy się w grupie państw europejskich, w których rodzi się najmniej dzieci. Dla wielu młodych osób rozwiązaniem staje się emigracja i osiedlanie się w krajach gwarantujących stabilność zatrudnienia, dobre zarobki oraz wysokie świadczenia socjalne. Artykuł prezentuje analizę wybranych wskaźników demograficznych i ekonomicznych, obrazujących kondycję w jakiej znajduje się obecnie polska rodzina.