Artykuł prezentuje badania dotyczące obrazu dziecka u rodziców pochodzących z rodzin rozbitych i niepełnych. Założeniem teoretycznym, przyjętym w badaniach, jest proces transmisji międzypokoleniowej, który powoduje, że „[...] doświadczenia wyniesione z rodziny pochodzenia wywierają niezatarty wpływ na całe życie człowieka”. Wzmacniają rodzinę lub stanowią dla niej zagrożenie i, jak określa to Mieczysław Radochoński, tworzą jej tożsamość „[...] od odległej, ale zawsze własnej przeszłości, do tajemnej przyszłości”. W tym kontekście młodsze pokolenie może korzystać z zasobów rodziny pochodzenia. W ujęciu systemowym doświadczenia zbierane w rodzinie pochodzenia mogą być przekazywane dalej w procesie transmisji w postaci wiedzy, gotowych wzorów zachowań, wartości czy systemu oczekiwań. W oparciu o tę wiedzę można przypuszczać, że określony sposób postrzegania własnego dziecka przez młodych rodziców będzie wiązał się z ich rodziną pochodzenia. Założenie to stanowi centrum prowadzonych rozważań i stanowi punkt wyjścia badań własnych. Do zbadania obrazu własnego dziecka przez rodziców wykorzystano test przymiotnikowy ACL H. Gough’a i A. Heilbrun’a, w niestandardowym zastosowaniu (Moje dziecko jest...., Chciałbym, aby moje dziecko było....).