Współczesny świat oferuje człowiekowi szybkie tempo życia, wymuszając konieczność kształtowania samego siebie i otoczenia, w którym funkcjonuje oraz dostarczając mu wiele doświadczeń, wydarzeń i sytuacji nie tylko przyjemnych, ale również trudnych i stresowych. Stres stał się więc nieodłączną częścią życia jednostki, prowadząc między innymi do powstawania dyskomfortu psychicznego, zaburzeń w zachowaniu czy chorób psychosomatycznych. Czynnikami, które mogą pośredniczyć w konfrontacji ze światem są zasoby osobiste jednostki. Pełnią one wiele pozytywnych funkcji, między innymi obronną, regulacyjną czy prozdrowotną. Dlatego też uznaje się je za predykatory subiektywnego dobrostanu i satysfakcji życiowej jednostki, pomagające efektywnie walczyć z cywilizacyjnym dystresem. Zasoby osobiste odgrywają szczególną rolę w doborze odpowiednich strategii zaradczych oraz wpływają na ocenę samego wydarzenia, w którym uczestniczy jednostka – mniejsze zasoby będą zwiększać prawdopodobieństwo oceny sytuacji w kategorii bardziej stresującej. Wśród korzystnych zasobów osobistych można między innymi wyróżnić: poczucie koherencji i pozytywną samoocenę. Obok nich istotną rolę odgrywa również środowisko, w którym żyje jednostka. Szczególną uwagę zwraca się zwłaszcza na rodzinę, która powinna być gwarantem optymalnego środowiska stymulującego i wspierającego rozwój człowieka. Specyfika oddziaływań wychowawczych i atmosfera panująca w rodzinie w dużej mierze determinuje styl zachowania się i sposoby radzenia sobie ze stresem przez młodzież. Współczesna rodzina przechodzi liczne transformacje, obejmujące między innymi jej strukturę, konsekwencją czego jest wzrastająca liczba rodzin niepełnych. Sytuację dziecka wychowywanego w rodzinie niepełnej w dużym stopniu wyznacza przyczyna niekompletności rodziny oraz fakt, że czynniki powodujące niepełność rodziny mają działanie długookresowe. Przedmiotem zainteresowania uczyniono zagadnienia dotyczące zasobów osobistych młodzieży z rodzin niepełnych w zakresie poczucia koherencji i samooceny z wykorzystaniem: Kwestionariusza Orientacji Życiowej Antonovsky’ego oraz Skali Samooceny Rosenberga.