Wprowadzenie. Janusz Korczak, który inspirował autora idei Orderu Uśmiechu, pisał: „nie ma dzieci – są ludzie, ale o innej skali pojęć, innym zasobie doświadczenia, innych popędach, innej grze uczuć. Pamiętaj, że my ich nie znamy”. Zapobieganie i przeciwdziałanie łamaniu praw dziecka stanowi jedno z wyzwań stojących przed współczesnymi pedagogami. Zjawisko to nadal ma miejsce, a nawet nasila się i wciąż ukazują się nowe jego aspekty. Wskazują na to wyniki badań, m.in. Brunona Hołysta (1991, 2000, 2011), Bronisława Urbana (2000), Janusza Surzykiewicza (2000, 2004), Grażyny Miłkowskiej-Olejniczak (1999), Marka Michalaka (2020), potwierdzające konieczność edukacji społeczeństwa w tym temacie, aby zwiększyć świadomość i wiedzę o prawach dziecka. Cel. Tekst ma na celu promocję tematu praw dziecka. Zagadnienie to mieści się w zakresie problematyki społecznej. Artykuł ukazuje też potrzebę dialogu na temat idei Orderu Uśmiechu, osadzonej w ramach teoretycznej pedagogiki J. Korczaka. Materiały i metody. W artykule dokonano przeglądu literatury uwzględniającej istotność pedagogiczną zagadnienia praw dziecka. W ramach pracy nad tekstem wykorzystano metodę analityczno-syntetyczną, która pozwoliła przedstawić kontekst funkcjonowania Orderu Uśmiechu w przestrzeni społecznej. Wyniki. Ważna współcześnie problematyka, biorąca pod uwagę szereg aspektów pedagogiczno- edukacyjnych i społecznych, może stanowić inspirację dla badaczy, zwłaszcza na gruncie pedagogiki społecznej, psychologii, socjologii, jak również innych dziedzin i dyscyplin naukowych.