Uczenie się partycypacji publicznej przez młodzież – od rodziny do sfery publicznej
 
Więcej
Ukryj
1
Doctoral School of Pedagogy, Institute of Pedagogy, Faculty of Historical and Pedagogical Sciences, University of Wroclaw [Kolegium Doktorskie Pedagogiki, Instytut Pedagogiki, Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytet Wrocławski], Dawida 1, 50-529 Wroclaw, Poland
 
 
Data nadesłania: 01-01-2020
 
 
Data ostatniej rewizji: 30-06-2020
 
 
Data akceptacji: 30-06-2020
 
 
Data publikacji: 30-06-2020
 
 
Autor do korespondencji
Hanna Achremowicz   

Kolegium Doktorskie Pedagogiki, Instytut Pedagogiki, Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytet Wrocławski, Dawida 1, 50-529 Wrocław, Polska
 
 
Wychowanie w Rodzinie 2020;22(1):149-162
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Wprowadzenie. Partycypacja publiczna to istotny komponent współczesnej demokracji. Pytanie o to, jak przygotowywać młodych ludzi do aktywnego uczestnictwa w życiu obywatelskim stanowi jedno z wyzwań zarówno współczesnej pedagogiki, jak również wychowania w rodzinie. Cel. Celem tekstu jest prezentacja badań własnych nad procesem uczenia się partycypacji publicznej przez młodzież, a następnie odniesienie wyników do pytania o to, w jakim stopniu mogą one mieć zastosowanie dla wychowania na gruncie rodziny. Materiały i metody. W badaniach wykorzystano metodę participatory action research. Siedmioro młodych ludzi pełniło rolę badaczy swojego środowiska (wykorzystano wywiady jakościowe). Wspólnie z autorką opracowali oni wyniki i wnioski z badań. Jako ramę teoretyczną do badań przyjęto teorię uczenia się Knuda Illerisa. Wyniki. Wyniki badań ukazują trzy wymiary uczenia się partycypacji (wymiar poznawczy, emocjonalny i społeczny). Wnioski. Analiza wyników w kontekście wychowania w rodzinie wskazuje na istotny wpływ otoczenia rodzinnego na rozpoczynanie aktywności społecznej, jak również jej kontynuowanie i pogłębianie.
 
REFERENCJE (35)
1.
Brzozowska-Brywczyńska, M. (2013). Partycypacja publiczna dzieci. Instytut Spraw Publicznych: Analizy i Opinie, 4, 3-27.
 
2.
Coghlan, D., Brydon-Miller, M. (2014) (red.). The SAGE Encyclopedia of Action Research. Thousand Oaks, CA: SAGE. DOI: 10.4135/9781446294406.
 
3.
Geller, A.M. (2013). Samorządność zaczyna się w toalecie: Raport z badań samorządów uczniowskich wykonanych dla Koalicji na rzecz Samorządów Uczniowskich. Pobrane 02.02.2014 z: https://samorzad.ceo.org.pl/si....
 
4.
Głód, S., Miotła, P. (2014). Młodzież jako grupa społeczna w ujęciu definicji naukowych. Trendy ve vzdělávání, 7(1), 323-327.
 
5.
Góral, A., Jałocha, B., Mazurkiewicz, G., Zawadzki, M. (2019). Badania w działaniu: Książka dla kształcących się w naukach społecznych. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
 
6.
Hart, R. (1992). Children’s Participation: from Tokenism to Citizenship. UNICEF: United Nations Children.
 
7.
Illeris, K. (2006). Trzy wymiary uczenia się. Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji TWP.
 
8.
Illeris, K. (2007). How We Learn: Learning and non-learning in school and beyond. London - New York: Routledge. DOI: 10.4324/9780203939895.
 
9.
Jarosz, E. (2016). Partycypacja dzieci a rozwój zaangażowania obywatelskiego. Pedagogika Społeczna, 2(60), 67-87.
 
10.
Kata, G. (2017). Wolontariat szkolny. Warszawa: Ośrodek Rozwoju Edukacji.
 
11.
Kaźmierczak, T. (2011). Partycypacja publiczna: Pojęcie, ramy teoretyczne. W: A. Olech (red.), Partycypacja publiczna: O uczestnictwie obywateli w życiu wspólnoty lokalnej (ss. 83-99). Warszawa: Instytut Spraw Publicznych.
 
12.
Kellett, M. (2005). How to Develop Children as Researchers: A Step by Step Guide to Teaching the Research Process. London: Sage.
 
13.
Konwencja o Prawach Dziecka, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r. Dz. U. 2013.677. Pobrane 27.02.2024 z: https://brpd.gov.pl/konwencja-....
 
14.
Korczak, J. (1984). Jak kochać dziecko. Warszawa: Nasza Księgarnia.
 
15.
Kvale, S. (2010). Prowadzenie wywiadów. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
 
16.
Lister, R. (2007). Why citizenship: Where, when, and how children? Theoretical Inquiries in Law, 8(2), 693-718. DOI: 10.2202/1565-3404.1165.
 
17.
Mencel, M. (2009). Rada szkoły. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
 
18.
Montessori, M. (2020). Co powinieneś wiedzieć o swoim dziecku. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
 
19.
Olejarz, M. (2008). Na drodze do autonomicznego uczenia się w okresie dojrzałej dorosłości. Rocznik Andragogiczny, 57-65.
 
20.
Pistelok, P., Martela, B. (2019) (red.). Partycypacja publiczna: Raport o stanie polskich miast. Warszawa – Kraków: Obserwatorium Polityki Miejskiej.
 
21.
Ptaszek, G., Stunża, G., Pyżalski, J., Dębski, M., Bigaj, M. (2020). Edukacja zdalna: Co stało się z uczniami, ich rodzicami i nauczycielami?. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
 
22.
Rojek, M. (2014). Możliwości uczenia się nauczycieli na podstawie modelu uczenia się w miejscu pracy Knuda Illerisa. Studia Dydaktyczne, 26/2014, 421-439.
 
23.
Stochmiałek, J. (2012). Andragogiczna refleksja nad przebiegiem i efektami procesu uczenia się osób dorosłych. Szkoła - Zawód - Praca, (4), 24-35. DOI: 10.34767/SZP.2012.02.02.
 
24.
Szafraniec, K. (2011). Młodzi 2011. Warszawa: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów.
 
25.
Śliwerski, B. (2013). Diagnoza uspołecznienia publicznego szkolnictwa w III RP w gorsecie centralizmu. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
 
26.
Taylor, M., Perry-Smith, B. (2008). Children’s Participation: Learning from Community Development. International Journal of Children’s Rights, 16 (3), 1-16. DOI:10.1163/157181808x311213.
 
27.
Tocqueville de, A. (1976). O demokracji w Ameryce. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
 
28.
Treseder, P. (1997). Empowering children and young people training manual: promoting involvement in decision-making. London: Save the Children.
 
29.
Ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe. Dz. U. 2021.1082. Pobrane 27.02.2024 z: http://isap.sejm.gov.pl/isap.n....
 
30.
Wall, J. (2012). Can democracy represent children?: Towards a politics of difference. Childhood, 19(1), 86-100. DOI: 10.1177/0907568211406756.
 
31.
Wasilewski, P., i in. (2018). O młodzieżowych radach: Analiza młodzieżowych rad w Polsce na rok 2018. Warszawa: Rada Dzieci i Młodzieży RP przy Ministrze Edukacji Narodowej.
 
32.
Wójcik, M., Mondry, M. (2017). Badania partycypacyjne z udziałem młodzieży: Projekt INKLA – zapobieganie przemocy rówieśniczej oraz projekt Photovoice – Szkoła, klasa, grupa rówieśnicza – blaski i cienie. Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja, 4(80), 85-102.
 
33.
Wyrzykowska, O., Zapolski-Downar, J. (2021). Młodzieżowa samorządność w Polsce. Analiza i dalsza perspektywa. Poznań: Wydawnictwo Rys.
 
34.
Zhao, Y., Ko, J. (2018). Workplace learning in the professional development of vocational education teachers. Studia Pedagogica, (2)23, 43-58. DOI: 10.5817/SP2018-2-4.
 
35.
Zybała, A. (2012). Labirynty pojęciowe w świecie partycypacji. Zoon Politikon: Rocznik Naukowy, (3), 53-65.
 
eISSN:2300-5866
ISSN:2082-9019
Journals System - logo
Scroll to top