Cel. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie roli rodziny jako kluczowego czynnika wspierającego skuteczny proces resocjalizacji oraz reintegracji społecznej osób opuszczających zakład karny. Rodzina, pełniąc funkcję systemu wsparcia emocjonalnego, moralnego i praktycznego, może odegrać fundamentalną rolę w procesie zmiany postaw i zachowań jednostki, pomagając jej w powrocie do życia zgodnego z normami społecznymi. Przedmiotem analizy jest wpływ emocjonalnego zaangażowania, obecności oraz wsparcia członków rodziny na proces resocjalizacji osoby odbywającej karę pozbawienia wolności. W szczególności chodzi o to, w jaki sposób relacje rodzinne mogą wpłynąć na motywację skazanych do podjęcia wysiłku zmiany. Metody i materiały. W części metodologicznej artykuł opiera się na metodzie indywidualnego studium przypadku, wzbogaconej o analizę pojęciową. Przedstawiono definicje kluczowych terminów, takich jak rodzina, resocjalizacja oraz izolacja penitencjarna, które stanowią teoretyczne tło dla przeprowadzonej analizy. Rozważania teoretyczne koncentrują się na roli rodziny w procesie społecznej readaptacji jednostki, zwracając uwagę na znaczenie wsparcia emocjonalnego i motywacyjnego w kontekście resocjalizacji. Wyniki i wnioski. Wyniki analizy przypadku wskazują, że więzi rodzinne, w tym emocjonalne zaangażowanie i wsparcie ze strony najbliższych, mogą być kluczowym motorem do zmiany postaw i powrotu do życia zgodnego z normami społecznymi. Studium podkreśla również potrzebę indywidualnego podejścia w pracy resocjalizacyjnej oraz wskazuje na pozytywną interakcję pomiędzy środowiskiem rodzinnym a osobą poddaną resocjalizacji. Wnioski płynące z analizy mogą stanowić punkt wyjścia do dalszych badań nad rolą rodziny w procesie readaptacji osób po odbyciu kary pozbawienia wolności.