W naukach pedagogicznych zawsze ważne miejsce zajmowała dyskusja o roli instytucji zajmujących się rodzinami patogennymi. Takie cechy niewątpliwie reprezentuje większość rodzin, z których wywodzą się dzisiejsi skazani, szczególnie wielokrotni sprawcy przestępstw. Pojawia się pytanie o rolę instytucji w hamowaniu procesu dewiacjizachowań dzieci w okresie ich socjalizacji, ale także istotne są teoretyczne i praktyczne implikacje tych działań. Tocząca się dyskusja obejmuje kwestie inkluzji lub ekskluzji jako bieguny działań interwencyjnych, opiekuńczych czy resocjalizacyjnych. W tej perspektywie prowadzone rozważania podejmują zagadnienie postrzegania roli instytucji zewnętrznych, w swoim życiu dzisiejszych skazanych. Poddano analizie wywiady prowadzone zarówno z Polakami, recydywistami penitencjarnymi oraz z cudzoziemcami, również przebywającymi w polskich zakładach karnych. Badania koncentrowały się na rekonstrukcji ich socjalizacji przypadającej na lata 70., 80. i 90. XX wieku, w różnych warunkach kultury i organizacji społeczeństw. Celem badań była próba uchwycenia roli instytucji wspomagających rodzinę, w perspektywie doświadczeń tych respondentów, wywodzących się z odmiennych społeczeństw.