Cel. Głos ludzki, zarówno mówiony (oralny), jak i śpiewany (wokalny), odgrywa kluczową rolę w komunikacji międzyludzkiej oraz w przekazie ekspresji artystycznej. W pracy nauczyciela edukacji wczesnoszkolnej i wychowania przedszkolnego głos mówiony jest narzędziem, które wpływa m.in. na efektywność przekazu, zarządzanie klasą oraz budowanie relacji nauczyciela z uczniami. Głos śpiewany natomiast jest wykorzystywany do prezentowania piosenek, śpiewu z klasą oraz zabaw i ćwiczeń, w których nauczyciel prezentuje głosem wokalnym pojedyncze frazy czy całe utwory. Celem artykułu było przedstawienie przeglądu literaturowego oraz analizy badań wycinkowych wskazujących na zależność pomiędzy występowaniem chorób zawodowych i zaburzeń w obrębie aparatu głosowego a specjalnością, jaką reprezentują badani nauczyciele, a także zaprezentowanie wpływu zastosowania higieny głosu oraz poprawnych ćwiczeń emisyjnych na zapobieganie zaburzeniom czynnościowym narządu głosu. Metody i materiały. Metodę zbierania danych stanowiło przeszukiwanie źródeł dotyczących tematu profilaktyki zaburzeń czynnościowych narządu głosu w kontekście specyfiki pracy nauczyciela edukacji elementarnej. W artykule przeanalizowano literaturę polskich uczonych oraz odniesiono się do literatury światowej. Wyniki i wnioski. Analiza literatury przedmiotu wykazała, że ugruntowanie przez nauczyciela wiedzy na temat warunków poprawnej emisji głosu oraz systematyczne ćwiczenia oddechowe, fonacyjne i artykulacyjne są konieczne do wypracowania dobrych nawyków fonacyjnych, które determinują spadek zapadalności na przewlekłe choroby zawodowe. W aktywności dydaktycznej nauczycieli istotną rolę odgrywać będą również oddziaływania profilaktyczne w zakresie higieny głosu, minimalizujące ryzyko nawarstwiania się problemów zdrowotnych i wystąpienia groźnych chorób z nowotworami w obrębie narządu głosu włącznie.