Cel badań: Tekst przedstawia wartość rówieśniczych grup integracyjnych dla kształtowania empatii u dzieci w wieku przedszkolnym, zarówno tych w normie rozwojowej, jak i tych z zaburzeniami w rozwoju. Zagadnienie tutoringu rówieśniczego omówione będzie na przykładzie grupy, w której obserwowano dzieci z zespołem Downa. Współpraca między rodzicami dzieci z tym zaburzeniem a władzami miasta Wrocławia zaowocowała w 2009 r. utworzeniem oddziałów integracyjnych z homogeniczną niepełnosprawnością. W grupach integracyjnych nadal powszechnie dominuje praktyka łączenia dzieci z różnymi niepełnosprawnościami. Celem artykułu jest wskazanie odpowiedzi na pytanie, dlaczego tak ważny dla kształtowania empatii u dzieci jest tutoring rówieśniczy. Metoda: Obserwacja uczestnicząca. Wyniki i wnioski: Tutoring rówieśniczy zapewnia poczucie bezpieczeństwa, które przede wszystkim zależy od więzi między dziećmi w tym samym wieku. To nauczyciel w głównej mierze jest odpowiedzialny za organizację sytuacji sprzyjających rozwijaniu wrażliwości na potrzeby rówieśników, którzy w różnych obszarach swego rozwoju mogą potrzebować pomocy. Jednocześnie taki nauczyciel powinien pamiętać, że nikt z ludzi nie jest samowystarczalny i że każdy ma pewne braki w wiedzy lub umiejętnościach – dlatego wymaga wsparcia drugiego człowieka. Rozważania prowadzą do konkluzji, że tutoring rówieśniczy zaspakaja wiele potrzeb rozwojowych dziecka, w tym fundamentalną potrzebę bezpieczeństwa.