Cel badań: W edukacji wczesnoszkolnej rodzina jest włączana w proces instytucjonalnego kształcenia dzieci, w realizację wspólnych celów. W świadomości przedstawicieli obu środowisk połączone działania powinny służyć dobru dziecka, jego wielostronnemu rozwojowi, zaspokajaniu potrzeb związanych z adaptacją szkolną. Przygotowanie dziecka do roli ucznia i wejścia w nowe środowisko rozpoczyna się już w domu. Prawidłowe przygotowanie warunkuje wykorzystanie przez ucznia wkraczającego w instytucjonalną edukację jego szans rozwojowych, pełnego potencjału. Doświadczenia pierwszych dni są początkiem trudnego i złożonego procesu przystosowania się do szkolnej rzeczywistości. Dlatego bardzo ważne jest to, aby dziecko już od tego momentu czuło się w roli ucznia komfortowo. Metoda: Analiza literatury przedmiotu. Wyniki i wnioski: Procesy adaptacji szkolnej dziecka rozpoczynającego naukę optymalizuje współdziałanie rodziców i nauczycieli. Powoduje ono wzrost skłonności do niesienia pomocy innym, zwiększenie zaufania, dostrzeganie podobieństw między członkami grupy pod względem intencji, wartości i postaw. Klimat życzliwości i zrozumienia wytworzony przez kooperujących dorosłych sprzyja u dziecka – ucznia wykształceniu się postaw skierowanych na eksplorowanie nowego otoczenia, zaspokajaniu potrzeb poznawczo-społecznych, a nie koncentrowaniu się na obronie przed tym, co nieznane i niezrozumiałe.