Cel: Dom rodzinny, będąc miejscem znaczącym dla młodego pokolenia, odgrywa istotną rolę w procesie kreowania tożsamości tegoż pokolenia. Rodzina bowiem jest pierwszym środowiskiem doświadczania dziecka, także kulturowego. To dzięki jej kulturotwórczej roli dziecko włączane jest w kulturę własnej rodziny (pielęgnowanej i rozwijanej z pokolenia na pokolenie), w kulturę narodową, ogólnospołeczną czy wspólnot kulturowych, w relacje z którymi wchodzą członkowie rodziny. Kreowana jest zatem swoista przestrzeń kulturowa, w której dziecko doświadcza, poznając to, co specyficzne dla danej kultury, dokonuje wyborów, by wreszcie dokonać kulturowej autoidentyfikacji istotnej w procesie konstruowania własnej tożsamości. Owe kulturowe identyfikacje mają wielowymiarowy charakter w warunkach funkcjonowania na styku kultur. Celem niniejszego opracowania uczyniono określenie specyfiki kulturowego doświadczania młodego pokolenia Polaków na wileńskim styku kultur, a w szczególności ich kulturowe identyfikacje dokonujące się w ich środowisku rodzinnym. Metody: Eksplorację badawczą, czyniącą przedmiotem poznania wskazaną powyżej problematykę, przeprowadzono z wykorzystaniem metody sondażu diagnostycznego. W badaniach uczestniczyło 106 nastolatków, wywodzących się z polskich rodzin zamieszkujących na Wileńszczyźnie. Wyniki: Rezultatem przeprowadzonych badań jest konceptualizacja kulturowej przestrzeni rodziny na styku kultur, dzięki której możliwe było wyróżnienie jej podstawowych wymiarów: dziedziczonego, zastanego i realizowanego. W obrębie każdego z tych wymiarów wskazano na czynniki je generujące, które odgrywają istotną rolę w procesie kulturowej identyfikacji młodego pokolenia funkcjonującego na pograniczu kulturowym. Wnioski: Na podstawie wyników wnioskowano nie tylko o kulturowych orientacjach badanych, ale także o ich kulturowym kapitale w zakresie budowy wspólnoty w środowisku wielokulturowym, dla której odniesieniem w ich codzienności jest kultura pogranicza o międzykulturowej i ponadnarodowej proweniencji.