Wprowadzenie. Kompetencje hermeneutyczne związane są z odpowiedzialnością i umiejętnością rozumienia, odczytywania i kształtowania siebie oraz świata jako znaczących, konstytuowanych przez sensy całości. W polskiej literaturze pedagogicznej nie charakteryzuje się z ich nazwy, nie mówi się i nie pisze o nich wprost, chociaż funkcjonują one i są przypisywane do różnych grup umiejętności i sprawności. Cel. Głównym celem prezentowanego artykułu jest określenie istoty kompetencji hermeneutycznych oraz ich związków z innymi kompetencjami w trakcie kształcenia do zawodów społecznych. Materiał i metody. W pracy wykorzystano interdyscyplinarną literaturę przedmiotu na temat kompetencji hermeneutycznych i dokonano jej przeglądu z zastosowaniem hermeneutycznej metody analizy tekstu. Opracowanie składa się z kilku wzajemnie dopełniających się ze sobą części, wyjaśniamy w nim genezę i istotę kompetencji hermeneutycznych, ich strukturę oraz poziomy, a także uwarunkowania i związek z innymi kompetencjami Wyniki. Z przeprowadzonych analiz wynika sens i konieczność celowego kształtowania kompetencji hermeneutycznych studentów pedagogiki (a także do innych profesji społecznych) w toku starannie przemyślanego procesu studiowania-nauczania w szkole wyższej oraz w ramach uczenia się – samokształcenia. Wnioski. Zagadnienie obecności kompetencji hermeneutycznych w kształceniu akademickim wymaga dalszych badań oraz działań wdrożeniowych do praktyki w szkołach wyższych.