Digital art – w poszukiwaniu różnych form wyrazu artystycznego w kulturze nowych mediów
Więcej
Ukryj
1
Faculty of Educational Studies, Adam Mickiewicz University in Poznan [Wydział Studiów Edukacyjnych, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu], Szamarzewskiego 89, 60-568 Poznań, Poland.
Data nadesłania: 17-11-2021
Data ostatniej rewizji: 28-11-2021
Data akceptacji: 28-11-2021
Data publikacji: 31-03-2022
Autor do korespondencji
Joanna Sikorska
Wydział Studiów Edukacyjnych, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu,
Szamarzewskiego 89, 60-568 Poznań, Polska.
Wychowanie w Rodzinie 2022;26(1):189-199
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Wprowadzenie. Twórczość artystyczna staje obecnie przed nowymi wyzwaniami, a także
sama takie wyzwania przed sobą stawia. Coraz częściej powiązana jest ona z rozwojem
nowych technologii prowadzących zarówno do zmian w tworzeniu, jak i odbiorze
sztuki. Sztuka w Internecie różni się od net artu (sztuki Internetu/wirtualnej) czy digital
artu (sztuki cyfrowej), dla których cyberprzestrzeń stała się miejscem ściśle powiązanym
z ekspozycją wytworów artystycznych, choćby tym, że sztuka w Internecie istnieje przede
wszystkim poza Siecią, a Internet wykorzystuje się w jej przypadku jedynie jako medium
i jedną z wielu możliwości dotarcia do odbiorcy; dla net artu czy digital artu z kolei Sieć
staje się tworzywem, naturalnym środowiskiem, kontekstem, a w wielu wypadkach również
tematem wytworów.
Cel. Głównym celem tego artykułu jest przedstawienie, w jaki sposób młodzież postrzega
malarstwo cyfrowe (digital painting), jakie znaczenie mu przypisuje w procesie tworzenia
własnych wytworów i które z miejsc w cyberprzestrzeni wybiera jako miejsca prezentacji
tworzonej przez siebie sztuki.
Metoda. W oparciu o przegląd literatury podjęto próbę krytycznej refl eksji nad wartościami
sztuki cyfrowej. Wskazano na wstępne wyniki badań pilotażowych projektu Digital art: Sztuka młodzieży w cyberprzestrzeni, w którym wykorzystano podejście jakościowe
oparte na art-based research oraz arts-informed research.
Wyniki. Wyniki badań wykazują, że odwołanie się do przeżyć i wątków bliskich młodzieży,
umożliwienie jej wykorzystania aprobowanych przez nią samą, cyfrowych środków
artystycznego wyrazu powoduje, że młodzi ludzie, zaangażowani w proces twórczy i aktywnie
poszukujący konstruktywnych opinii innych na temat realizowanych przez siebie
prac, czują się docenieni i zaspokajają potrzebę samorealizacji.
REFERENCJE (14)
2.
Bolz, N. (1997). Estetyka cyfrowa. W: A. Gwóźdź (red.), Pejzaże audiowizualne: Telewizja, wideo, komputer (ss. 357-358). Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych "Universitas".
3.
Brinkman, R.L., Brinkman, J.E. (1997). Cultural lag: Conception & theory [Lag kulturalny: Koncepcja i teoria]. International Journal of Social Economics, 24(6), 609-627.
4.
Buber, M. (1992). Ja i Ty: Wybór pism filozoficznych. Warszawa: Instytut Wydawniczy "Pax".
5.
Celiński, P. (2009). Interfejsy nowych mediów i refiguracja kultury. W: M. Jeziński (red.), Nowe media a media tradycyjne: Prasa, reklama, internet (ss. 11-19). Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
6.
Fiske, J. (1997). Postmodernizm i telewizja. W: A. Gwóźdź (red.), Pejzaże audiowizualne: Telewizja, wideo, komputer (ss. 165-182). Kraków: Universitas.
8.
Hopfi nger, M. (1997). Kultura audiowizualna u progu XXI wieku. Warszawa: Instytut Badań Literackich PAN.
10.
Krauze-Sikorska, H. (2019). Axiological dimensions of children’s artistic creativity [Aksjologiczne wymiary twórczości plastycznej dzieci]. Academic Notes Series: Pedagogical Sciences, 176, 47-53.
11.
Krauze-Sikorska, H. (2012). Net Art – nowa przestrzeń artystycznej kreacji młodzieży. W: W. Skrzydlewski, S. Dylak (red.), Media – Edukacja – Kultura (ss. 143-155). Poznań–Rzeszów: Polskie Towarzystwo Technologii i Mediów Edukacyjnych.
12.
Krauze-Sikorska, H. (2006). Edukacja przez sztukę: O edukacyjnych wartościach artystycznej twórczości dziecka. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
13.
Michałowski, M. (2005). Obrazy cyfrowe w komunikatach elektronicznych. Neodidagmata, 27/28, 141-157.
14.
Sienkiewicz, P. (2007). Społeczeństwo informacyjne jako społeczeństwo ryzyka. W: L.H. Haber, M. Niezgoda (red.), Społeczeństwo informacyjne: Aspekty funkcjonalne i dysfunkcyjne (ss. 61-70). Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.