Cel. Artykuł przedstawia analizę uwarunkowań wytrwałości w działaniu dzieci i młodzieży w trzech głównych wymiarach: indywidualnym, sytuacyjnym oraz rodzinnym. Celem pracy jest wskazanie praktycznych rekomendacji dla nauczycieli i rodziców w zakresie wspierania tej kompetencji w środowisku szkolnym i rodzinnym. Metody i materiały. Opracowanie opiera się na krytycznej analizie literatury naukowej z zakresu psychologii i pedagogiki dotyczącej wytrwałości i zjawisk z nią powiązanych. Przeanalizowano teoretyczne modele samoregulacji, kontroli działania oraz czynniki i mechanizmy wspierające i zaburzające wytrwałość, takie jak kontrola uwagi, segmentaryzacja zadania, informacje zwrotne, symulacje mentalne oraz style i metody wychowania. Uwzględniono wyniki badań empirycznych dotyczących temperamentu, osobowości, kontekstu sytuacyjnego oraz wpływu środowiska rodzinnego na kształtowanie się wytrwałości w działaniu. Wyniki i wnioski. Wytrwałość w działaniu przyczynia się do sukcesu szkolnego i dobrego funkcjonowania psychospołecznego dzieci i młodzieży. Wnioski wskazują na konieczność całościowego podejścia do wspomagania jej rozwoju, ze szczególnym uwzględnieniem indywidualnych właściwości (np. cech temperamentalnych, zdolności samoregulacji) oraz czynników zewnętrznych (sytuacyjnych, rodzinnych). Z tego powodu rodzice i nauczyciele powinni tworzyć dzieciom warunki do rozwoju wytrwałości w działaniu poprzez odpowiednie strategie wychowawcze i edukacyjne. Powinni dopasowywać swoje działania do orientacji w działaniu przejawianej przez dziecko. Istotne znaczenie w tym zakresie ma dostosowywanie zadań, odpowiednia organizacja pracy i otoczenia, strategie kontroli działania, regulacji emocjonalnej, sposoby wychowania i komunikacji w rodzinie.