Tekst przedstawia edukację włączającą jako nowe systemowe rozwiązanie na etapie wychowania przedszkolnego dla dzieci z zespołem Downa. Współpraca między rodzicami (inicjatorami innowacji) a władzami miasta Wrocławia zaowocowała w 2009 roku utworzeniem oddziałów integracyjnych z homogeniczną niepełnosprawnością (z zespołem Downa). Powszechnie w grupach integracyjnych nadal dominują różne niepełnosprawności. Celem artykułu jest wskazanie odpowiedzi na pytanie: skąd u rodziców wzięła się myśl na takie decyzje oraz jakie są efekty wprowadzonych zmian? Należy również mieć świadomość, że role organizatorów procesu edukacji i uczestników przenikają się wzajemnie, a zadania organizatora często podejmują dzieci, pokazując przez choćby swoje osiągnięcia i niepowodzenia warunki potrzebne do bezpiecznego funkcjonowania w nowym mikroświecie. Bezpieczeństwo i wynikający z tego szczęśliwy rozwój dzieci zależny jest głównie od więzi między rówieśnikami. Na podstawie obserwacji wskazuję przyczyny, warunki budowania relacji wśród tych dzieci; wskazuję na wspólne w ich rozwoju „miejsca”, które zbliżają te dzieci do siebie