Cel. Praca miała na celu zapoznanie odbiorcy z charakterystyką żeńskiego obrazu klinicznego spektrum autyzmu oraz z często współwystępującym rozpoznaniem dysforii płciowej i samookaleczeń bez intencji samobójczych, w kontekście ich wzajemnych zależności określonych na podstawie przeglądu badań dokonanego przez autora. Obraz kliniczny autyzmu wśród dziewcząt i kobiet jest odmienny od powszechnie przyjętego. Kluczowe znaczenie dla ich funkcjonowania odgrywa środowisko rodzinne, którego aktywność ma przełożenie na proces diagnostyczny, opiekę oraz wsparcie. Niedostrzeganie trudności oraz opóźniona diagnoza wśród płci żeńskiej wiążą się ze zwiększonym ryzykiem dotyczącym zagrożeń w obrębie dysforii płciowej i samookaleczeń bez intencji samobójczych. Uwzględniono wzajemne powiązanie systemu rodzinnego z funkcjonowaniem dziewcząt i kobiet z ASD. Metody i materiały. Artykuł przedstawia podejście teoretyczne oparte na analizie materiałów źródłowych z polskich i zagranicznych publikacji. Wyniki i wnioski. Z przeglądu wynika, że pomiędzy obszarami poruszanymi w niniejszym artykule należy doszukiwać się korelacji. Samo rozpoznanie dysforii płciowej zwiększa prawdopodobieństwo dokonywania samookaleczeń, natomiast wśród osób z ASD częstotliwość jej występowania jest zwiększona. Trudności oraz obciążenie psychiczne, z jakimi zmagają się kobiety, znajdują swój wyraz w większej niż u mężczyzn zgłaszanej historii samookaleczeń, która wiąże się z częstszą obecnością dysforii płciowej wśród płci żeńskiej. Znacznie większe zaangażowanie w stosowanie kamuflażu obarczone jest licznymi kosztami w zakresie zdrowia psychicznego i fizycznego, co wpływa na rozwój psychopatologii i łączy się tym samym z funkcjonowaniem systemu rodzinnego.