Wprowadzenie. Diagnoza autyzmu jest ogromnym szokiem dla rodziców. Rodzice muszą uporać się z wieloma problemami psychicznymi, ale także materialnymi oraz terapeutycznymi związanymi z zaburzeniami ich dziecka. Zwłaszcza na początku, kiedy oczekują na diagnozę, często nie wiedzą lub też nie dopuszczają do siebie myśli, co będzie z dzieckiem i rodziną. Opieka i wychowanie potomka z zaburzeniami ze spektrum autyzmu wiąże się z ogromnym obciążeniem psychicznym, emocjonalnym oraz materialnym całej rodziny. Cel. Celem podjętych badań było określenie specyfiki funkcjonowania rodzin, w których u dzieci zdiagnozowano zaburzenia ze spektrum autyzmu, a zwłaszcza ustalenie czy posiadanie małego dziecka (w wieku 3-6 lat) z zaburzeniami ze spektrum autyzmu ma istotny wpływ na rodziców tych dzieci, głównie na obierane strategie radzenia sobie ze stresem oraz ocenę funkcjonowania rodziny. Materiały i metody. Skala Oceny Rodziny FACES-IV (Flexibility and Cohesion Evaluation Scales) Davida H. Olsona w polskiej adaptacji Andrzeja Margasińskiego (2006, 2013), Kwestionariusz radzenia sobie w sytuacjach stresowych CISS N. S Endlera, D. A. Parkera w polskie adaptacji Piotra Szczepaniaka, Jana Strelaua, Kazimierza Wrzesińskiego (2012) oraz opracowana metryczka. Metryczka zawierała pytania dotyczące płci, wieku, wykształcenia, miejsca zamieszkania, pracy zawodowej, liczby dzieci, struktury rodziny oraz subiektywnej oceny sytuacji rodzinnej i materialnej. Wyniki. Przeprowadzone badania zdecydowanie wykazały, że rodzice dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu różnią się poziomem ogólnego funkcjonowania, poziomem komunikacji w rodzinie, poziomem zadowolenia z życia rodzinnego, poziomem spójności i elastyczności oraz wybieranymi strategiami radzenia sobie ze stresem.