Wprowadzenie. Żyjemy w świecie społecznych konstrukcji i rekonstrukcji, w świecie VUCA, w którym panują zmienność, niepewność, złożoność oraz niejednoznaczność otaczającej nas rzeczywistości. Tym samym generuje on zapotrzebowanie na integralny rozwój człowieka zaczynający się w rodzinie, a kontynuowany w zróżnicowanych przestrzeniach, w których poszczególne jednostki funkcjonują. W podążaniu za zmianami, których doświadczamy, warto wyeksponować dwie złożone sfery: edukację oraz rynek pracy, które – po rodzinie – powinny odgrywać jedną z istotniejszych ról w rozwoju człowieka. Cel. Celem niniejszego opracowania jest podzielenie się refleksjami dotyczącymi współzależności, które łączą edukację i rynek pracy. W odniesieniu do przemian społecznych, których częścią jesteśmy, szczególną uwagę chciałabym zwrócić na punkty styczne wskazanych przestrzeni oraz zaproponować ich postrzeganie przez pryzmat wspólnych potrzeb i celów, potraktować je jako system naczyń połączonych, w którym efektywność obu tych sfer zależy od realizacji podobnych założeń. Materiały i metody. Artykuł ma charakter przeglądowy, w którym wykorzystano metodę analizy oraz syntezy literatury i raportów. Wyniki. Analiza literatury skłania do wniosków, że rekonstrukcja podejścia do relacji edukacja – rynek pracy pozwoli spojrzeć na jednostkę w sposób bardziej holistyczny, integrujący różne role, w których funkcjonuje w ciągu życia. Zmieni sposób myślenia o edukacji, jako o procesie którego głównym celem jest przygotowywanie jednostek do funkcjonowania na rynku pracy, i otworzy szerszą perspektywę – rozwój i edukacja będą utożsamiane z jednostką w ogóle, a nie wyłącznie z jej rolami.