Przemiany autorytetu ojca w rodzinie polskiej w XX wieku. Interpretacja z perspektywy historyczno-pedagogicznej
 
 
Więcej
Ukryj
1
Uniwersytet Gdański Instytut Pedagogiki ul. Jana Bażyńskiego 4 80-309 Gdańsk
 
 
Data nadesłania: 01-07-2014
 
 
Data ostatniej rewizji: 30-12-2014
 
 
Data akceptacji: 30-12-2014
 
 
Data publikacji: 30-12-2014
 
 
Autor do korespondencji
Paweł Śpica   

Uniwersytet Gdański Instytut Pedagogiki ul. Jana Bażyńskiego 4 80-309 Gdańsk
 
 
Wychowanie w Rodzinie 2014;10(2):329-349
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Badania oscylujące wokół tematyki ojcostwa, w tym roli ojca w procesie wychowania dziecka, stanowią dziś obszar zainteresowań wielu badaczy. Tendencje te nie są bynajmniej przypadkowe, gdyż w przeciągu ostatnich kilkudziesięciu lat pozycja, jaką dotąd mężczyźni zajmowali w rodzinach polskich, niejednokrotnie ulegała znaczącym przemianom, bądź/i – jak wskazywał Jerzy Witczak już w latach osiemdziesiątych XX wieku – stała się nie do końca określoną. Zachodzące zmiany doprowadziły bowiem do przewartościowania dotychczasowej roli ojców – w tradycyjnym modelu, sprowadzającej się do dbania o byt ekonomiczny i reprezentację rodziny na zewnątrz. O ile w pierwszej połowie XX wieku rola mężczyzny w familijnym stadle była ugruntowana, o tyle w drugiej połowie wieku, m.in. wskutek przemian cywilizacyjnych, jak i polityki społecznej ówczesnych władz (szczególnie zaś w dobie stalinizmu), autorytet ojcowski coraz częściej kwestionowano. W rezultacie tradycyjne metody, w oparciu o które autorytet ten był budowany, przestały się sprawdzać w praktyce wychowawczej. Coraz częściej też zaczęto zadawać pytania dotyczące znaczenia ojca w procesie wychowania dziecka. Przemiany życia rodzinnego w XX-wiecznej Polsce nie przebiegały jednak w sposób jednolity we wszystkich warstwach społecznych. Inną pozycję zajmowali ojcowie pochodzący ze wsi, inną zaś mężczyźni mieszkający w miastach i przyjmujący tzw. miejski styl życia. Nie ulega jednak wątpliwości, że tak w jednym, jak i w drugim środowisku – choć w różnym nasileniu – ojciec jako głowa rodziny stracił swoją dominującą pozycję. Aby zrozumieć, dlaczego tak się stało, warto omawianemu zjawisku przyjrzeć się z perspektywy historii społecznej, nie zapominając także o konsekwencjach przeobrażeń polityczno-gospodarczych, które tak w sposób bezpośredni, jak i pośredni wpłynęły na przemiany w obszarze życia rodzinnego w XX-wiecznej Polsce. Ukazanie kontekstu historycznego, jak i poglądów wybranych przedstawicieli myśli pedagogicznej, podejmujących się problematyki ojcostwa i autorytetu ojca w interesującym nas okresie, stanowi główną oś artykułu.
 
REFERENCJE (39)
1.
Biernat T., Kryzys autorytetu rodziny, [w:] A. Olubiński (red.), Autorytet czy potrzebny w procesie edukacji?, Wydawnictwo Edukacyjne „Akapit”, Toruń 2012.
 
2.
Bross S., Miłość, małżeństwo, rodzina, Naczelny Instytut Akcji Katolickiej, Poznań 1935.
 
3.
Broża-Grabowska P., Szymańska I., Rola koncepcji autorytetu Boga jako ojca, w uprawomocnianiu i trwałości tradycyjnej rodziny, [w:] A. Olubiński (red.), Autorytet czy potrzebny w procesie edukacji?, Wydawnictwo Edukacyjne „Akapit”, Toruń 2012.
 
4.
Dlaczego dzieci bardziej słuchają ojca niż matki?, „Rodzina. Pismo poświęcone wychowaniu i nauce domowej” 1926, nr 18.
 
5.
Domeyko L., O wychowywaniu dzieci, „Rodzina. Pismo poświęcone wychowaniu i nauce domowej” 1910, nr 8.
 
6.
Domke R., Ziemie Zachodnie i Północne Polski w propagandzie lat 1945–1948, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2010.
 
7.
Duch-Krzysztoszek D., Kto rządzi w rodzinie. Socjologiczna analiza relacji w małżeństwie, Wydawnictwo Instytutu Filozofii i Socjologii PAN, Warszawa 2007.
 
8.
Dyczewski L., Rodzina polska i kierunki jej przemian, Ośrodek Dokumentacji i Studiów Społecznych, Warszawa 1981.
 
9.
Holzer J., Zmiany w strukturze wieku i ruchu naturalnym ludności województw północnych i zachodnich Polski, [w:] Polskie ziemie zachodnie i północne. Zagadnienia demograficzne, cz. 2, Wydawnictwo Zachodnie, Poznań – Warszawa 1959.
 
10.
Górski K., Rodzina a kultura współczesna, Naczelny Instytut Akcji Katolickiej, Poznań 1935.
 
11.
Ignatowicz J., Nazar M., Prawo rodzinne, LexisNexis Polska, Warszawa 2012.
 
12.
Key E., Stulecie dziecka, Wydawnictwo Akademickie Żak Teresa i Józef Śniecińscy, Warszawa 2005.
 
13.
Kocik L., Przeobrażenia funkcji współczesnej rodziny wiejskiej, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk 1976.
 
14.
Kostkiewicz J., Kierunki i koncepcje pedagogiki katolickiej w Polsce 1918–1939, Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2013.
 
15.
Kosiński K., Historia pijaństwa w czasach PRL. Polityka, obyczaje, szara strefa, patologie, Wydawnictwo Neriton: Instytut Historii PAN, Warszawa 2008.
 
16.
Kossowska-Syczewska Z., Jakubczak F. (wybór i oprac.), Rodzina o rodzinie, „Iskry”, Warszawa 1967.
 
17.
Kot S., Historja wychowania. Zarys podręcznikowy, Gebethner i Wolff, Kraków 1924.
 
18.
Kunowski S., Podstawy współczesnej pedagogiki, Wydawnictwo Salezjańskie, Warszawa 2007.
 
19.
Landau Z., Tomaszewski J., Zarys historii gospodarczej Polski 1918–1939, „Książka i Wiedza”, Warszawa 1999.
 
20.
Marcińczyk B., Autorytet osobowy: geneza i funkcje regulacyjne, „Rytm”, Katowice 1991.
 
21.
Osękowski C., Ziemie Odzyskane w latach 1945–2005, Społeczeństwo, władza, gospodarka, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2006.
 
22.
Parzyńska M., Tarłowska I. (wybór i oprac.), Jaka jesteś rodzino?, „Iskry”, Warszawa 1963.
 
23.
Perkowski P., Ojcostwo w Polsce Ludowej, [w:] E. Głowacka-Sobiech, J. Gulczyńska (red.), Mężczyzna w rodzinie i społeczeństwie – ewolucja ról w kulturze polskiej i europejskiej, t. 2: Wiek XX, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 2010.
 
24.
Pluta A., Za progiem ojcostwa i rodziny, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1984.
 
25.
Rachalska W., O miłości i rodzinie, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa 1973.
 
26.
Rosset E., Rozwody, Państ. Wydaw. Ekonomiczne, Warszawa 1986.
 
27.
Rozwój serca i umysłu dziatek, „Rodzina. Pismo poświęcone wychowaniu i nauce domowej” 1903, nr 6.
 
28.
Rusiecki M., Rola autorytetu w wychowaniu, [w:] J. Jagiełło (red.), O autorytecie. W poszukiwaniu punktu odniesienia, Społeczny Instytut Wydawniczy Znak: Wydział Filozoficzny Papieskiej Akademii Teologicznej, Kraków 2008.
 
29.
Słabek H., O społecznej historii Polski 1945–1989, Wydawnictwo „Książka i Wiedza”, Warszawa 2009.
 
30.
Śpica P., Oczekiwania – rzeczywistość – zmiana. Ojcostwo w Polsce Ludowej i w PRL, „Kultura i Wychowania” 2014, nr 2.
 
31.
Świda-Ziemba H., Młodzież PRL. Portrety pokoleń w kontekście historii, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2010.
 
32.
Tchorzewski A., Geneza i rozwój teorii wychowania, [w:] S. Michalski, R. Ossowski (red.), Nauki pedagogiczne w Polsce. Tradycje, współczesność, przyszłość (materiały z konferencji), WSP, Bydgoszcz 1994.
 
33.
Topolski J., Od Achillesa do Beatrice de Planissolles. Zarys historii historiografii, „Rytm”, Warszawa 1998.
 
34.
Tyszka Z., Rodziny współczesne w Polsce, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1982.
 
35.
Weiss A., Znaczenie i potrzeba uznawania autorytetu, [w:] A. Olubiński (red.), Autorytet czy potrzebny w procesie edukacji?, Wydawnictwo Edukacyjne „Akapit”, Toruń 2012.
 
36.
Witczak J., Ojcostwo bez tajemnic, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1987.
 
37.
Wychowanie. Nieraz wystarczy jedno słowo, „Rodzina. Pismo poświęcone wychowaniu i nauce domowej” 1927, nr 19.
 
38.
Wychowanie. O miłości ojcowskiej, „Rodzina. Pismo poświęcone wychowaniu i nauce domowej” 1931, nr 8.
 
39.
Żebrowska M., Łuczyńska B., Problem autorytetu rodziców w świetle badań nad nieletnimi z zakładów wychowawczych i poprawczych, „Psychologia Wychowawcza” 1969, nr 4.
 
eISSN:2300-5866
ISSN:2082-9019
Journals System - logo
Scroll to top