Zmiana nastawienia społecznego oraz sposobu myślenia o osobach stanowi zadanie bardzo trudne, mimo to należy podejmować działania zmierzające do zmiany aseksualnego i negatywnego wizerunku kobiety niepełnosprawnej, dość powszechnie panującego w naszym społeczeństwie. W sytuacji zupełnie nieświadomego globalnego ujmowania niepełnosprawności z pominięciem płci tych jednostek rodzi się poważny problem dotyczący w szczególności percepcji kobiet niepełnosprawnych. Zmiana podejścia do kobiet niepełnosprawnych wymaga przede wszystkim zmiany w binarnym sposobie myślenia, wywodzącym się z uprzedzeń i stereotypów. Przeobrażenia w tym zakresie zauważalne są także w naukowych dyskursach nad kategorią ciała, płci i kobiecości. W artykule zostaną przedstawione zagadnienia związane z funkcjonowaniem społecznym kobiet niepełnosprawnych ruchowo oraz ich postrzegania przez studentki kierunku pielęgniarstwo oraz studentów kierunku wychowanie fizyczne. Podjęte rozważania stanowią próbę egzemplifikacji wykluczania płci w odniesieniu do osób niepełnosprawnych, traktowanych w sposób globalny z pomijaniem różnicy wynikającej z płci.