Wprowadzenie. Przedmiotem opracowania jest aktywność ruchowa dziecka w szeroko pojętej przestrzeni edukacji muzycznej. Aktywność, o której mowa, jest wywoływana poprzez percepcję muzyki, w tym przede wszystkim – rytmu muzycznego. Wobec postulatów formułowanych przez pedagogów powszechnej edukacji muzycznej autorka pragnie wyrazić własną opinię w debacie prowadzonej od wielu lat na temat marginalizacji muzyki w polskim systemie oświaty. Autorka identyfi kuje się z przekonaniem wyrażonym przez Małgorzatę Suświłło, że „powierzchowna kosmetyka dokonująca się” co jakiś czas w szkolnictwie polskim, zwłaszcza w kolejnych reformach programowych, „nie gwarantuje pełni sukcesu w tym zakresie. Jedną z przyczyn jest […] brak powiązania zmian programowych, szczególnie na początkowym etapie edukacyjnym, z wynikami badań nad edukacją i rozwojem dziecka” ( Suświłło 2009, ss. 106-107). Cel. Celem opracowania jest zwrócenie uwagi na szczególną wartość edukacyjną elementów rytmiki w rozwoju dziecka. Metody. Autorka dokonała analizy jakościowej źródeł, literatury przedmiotu oraz doświadczeń osobistych wynikających z ponaddwudziestoletniej współpracy z poznańskimi placówkami oświatowymi i opiekuńczymi. Wyniki. Wskazano walory zastosowania elementów ruchu z muzyką dla wspierania rozwoju dziecka i przedstawiono powody, dla których rytmika jawi się jako naturalna forma aktywności człowieka. Wnioski. Propozycje przemodelowania sposobu postrzegania edukacji z zastosowaniem elementów ruchu z muzyką w polskim systemie kształcenia.