Przedmiotem rozważań są zagadnienia wychowawcze związane z rozpoznawaniem przez sąd spraw dotyczących konfliktów rodzinnych. Konflikty są nieodzownym elementem życia zbiorowego ludzi. Stwarzają jednak zagrożenie dla trwałości środowiska rodzinnego, kiedy relacje między jego członkami stają się zaburzone. W sytuacji niemożności uzyskania satysfakcjonującego porozumienia, obniżają poczucie zadowolenia z jakości tworzonego związku. Tym samym negatywnie wpływają na realizacje funkcji rodziny, zwłaszcza emocjonalnej i socjalizacyjnej. Dziecko w takim środowisku narażone jest na nieprawidłowy proces przystosowania społecznego. Zwłaszcza wtedy, gdy zostaje uwikłane w konflikt między rodzicami. W przestrzeni publicznej funkcjonuje wiele instytucji udzielających rodzinie pomocy w różnych sytuacjach kryzysowych. Kiedy ich pomoc okazuje się nieskuteczna i nie prowadzi do rozwiązania konfliktu w rodzinie, to wówczas zazwyczaj znajduje on swój epilog w sądzie. Rozstrzyganie sporów środkami prawnymi niekoniecznie musi prowadzić do zerwania więzi rodzinnych. Sąd dysponuje środkami i organami pomocniczymi, aby zahamować procesy dezintegracji, występujące w tym najważniejszym środowisku wychowawczym. Wystarczy wskazać na coraz powszechniejsze sięganie po instytucję mediacji w sprawach rodzinnych. Normowanie stosunków wewnątrzrodzinnych jest istotne z punktu widzenia potrzeb dziecka, jego rozwoju i wychowania w biologicznym środowisku.