Prawne aspekty podejmowania decyzji przez członków rodziny w zastępstwie za osobę, u której doszło do osłabienia umysłowego wywołanego wiekiem lub chorobą – zagadnienia wybrane
 
 
Więcej
Ukryj
1
Uniwersytet Opolski, Wydział Prawa i Administracji, Instytut Nauk Prawnych, Katowicka 87a, 45-060 Opole, Polska
 
 
Data nadesłania: 01-10-2023
 
 
Data akceptacji: 07-12-2023
 
 
Data publikacji online: 29-12-2023
 
 
Autor do korespondencji
Aleksandra Wilk   

Uniwersytet Opolski, Wydział Prawa i Administracji, Instytut Nauk Prawnych, Katowicka 87a, 45-060 Opole, Polska
 
 
Wychowanie w Rodzinie 2023;30(4):49-79
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Wprowadzenie. Przedmiotem rozważań w opracowaniu są prawne aspekty podejmowania decyzji przez członków rodziny w zastępstwie za osobę, u której doszło do osłabienia umysłowego wywołanego wiekiem lub chorobą. W orzecznictwie okoliczność osłabienia umysłowego uznaje się za niewystarczającą do ubezwłasnowolnienia, przy czym jednocześnie osoba ta na gruncie prawa cywilnego może zostać uznana za osobę nieposiadającą wystarczającej świadomości do podjęcia samodzielnie decyzji prawnie wiążących. Cel. Celem rozważań w niniejszym opracowaniu jest wskazanie na niejednolitość przepisów prawnych oraz trudności interpretacyjne w obszarze zagadnień poruszonych w treści. Tezą badawczą niniejszego opracowania jest kwestia, czy instrumenty prawne dotyczące poruszonych zagadnień obowiązujące w polskim systemie pozwalają na pogodzenie prawa do decydowania o swoim życiu osobistym z prawami członków rodziny w zakresie podejmowania przez nich decyzji substytucyjnych w zastępstwie za innego członka rodziny. Materiały i metody. Zastosowano metody teoretyczno-prawną oraz dogmatyczno-prawną, oparte na analizie treści merytorycznych i poglądów przedstawicieli doktryny prawa oraz na szerokiej analizie dorobku judykatury. Dokonano problemowej analizy zagadnienia będącego przedmiotem opracowania. Wyniki i wnioski. W polskim systemie instrumenty prawne w przypadku osób, u których dochodzi do osłabienia umysłowego wywołanego wiekiem lub chorobą, nie pozwalają w dostatecznym stopniu na pogodzenie prawa do decydowania o swoim życiu osobistym z prawami członków rodziny w zakresie podejmowania przez nich decyzji substytucyjnych w zastępstwie za członka rodziny. Obowiązujące regulacje prawne są niespójne, a ocena braku świadomości i utraty zdolności do skutecznego podejmowania decyzji nie ma wystarczających ram prawnych i legalnie obowiązujących definicji. Uzasadnione jest wobec tego oczekiwanie wprowadzenia do systemu prawnego pełnomocnictwa opiekuńczego (prewencyjnego) według zasad proponowanych w przedkładanych wielokrotnie projektach regulacji prawnych.
 
REFERENCJE (63)
1.
Boratyńska, M. (2014). Autonomia pacjenta a granice upoważnienia osoby bliskiej i zaufanej. Prawo i Medycyna, 1, 61–85.
 
2.
Bürgerliches Gesetzbuch [Kodeks cywilny]. Pobrane 10.01.2024 z: https://www.gesetze-im-interne....
 
3.
Budzianowska, J. (2000). Odmowa dokonania czynności notarialnej. Nowy Przegląd Notarialny, 1, 44–63.
 
4.
Fiutak, A. (2019). Prawo w medycynie. Warszawa: C. H. Beck.
 
5.
Główny Urząd Statystyczny (2022). Sytuacja osób starszych w Polsce w 2021 r. Analizy statystyczne. Warszawa – Białystok: Główny Urząd Statystyczny, Urząd Statystyczny w Białymstoku.
 
6.
Gniewek, E. (2000). O potrzebie szczególnej ostrożności notariusza przy dokonywaniu czynności z udziałem osób starszych. Rejent, 10(5), 210–217.
 
7.
Gniewek, E., Machnikowski, P. (2021). Kodeks cywilny: Komentarz. Warszawa: C. H. Beck.
 
8.
Grzejszczak, R., Szeroczyńska, M. (2012). Ubezwłasnowolnienie i inne formy wsparcia dla osób z niepełnosprawnością intelektualną w Polsce – teoria i praktyka. W: K. Kędziora (red.), Jeśli nie ubezwłasnowolnienie, to co?: Prawne formy wsparcia osób z niepełnosprawnością intelektualną (ss. 63–106). Warszawa: Polskie Towarzystwo Prawa Antydyskryminacyjnego.
 
9.
Janiszewska, B. (2017). Skutki ustanowienia kuratora dla osoby niepełnosprawnej. Monitor Prawniczy, 25(11), 607–611.
 
10.
Karkowska, D. (2016). Ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta: Komentarz, wyd. III. Pobrane z: https://sip.lex.pl/komentarze-....
 
11.
Kleniewska, I., Szeroczyńska, M. (2012). Założenia uregulowania w polskim prawie instytucji asystenta prawnego osoby z niepełnosprawnością intelektualną lub psychospołeczną. W: K. Kędziora (red.), Jeśli nie ubezwłasnowolnienie, to co?: Prawne formy wsparcia osób z niepełnosprawnością intelektualną (ss. 107–134). Warszawa: Polskie Towarzystwo Prawa Antydyskryminacyjnego.
 
12.
Kociucki, L. (2012). Komentarz 1. W: K. Kędziora (red.), Jeśli nie ubezwłasnowolnienie, to co?: Prawne formy wsparcia osób z niepełnosprawnością intelektualną (ss. 135–156). Warszawa: Polskie Towarzystwo Prawa Antydyskryminacyjnego.
 
13.
Kociucki, L. (2013). Niektóre problemy nowelizacji polskiego prawa o ubezwłasnowolnieniu. Studia Prawnicze, 2(194), 103–122. DOI: 10.37232/sp.2013.2.6.
 
14.
Konwencja o Prawach Osób Niepełnosprawnych, sporządzona w Nowym Jorku dnia 13 grudnia 2006 r. (2012). Dz. U. 2012.1169.
 
15.
Krajowa Rada Notarialna (2019). Pobrane z: https://bip.brpo.gov.pl/sites/....
 
16.
Machnikowski, P. (2016). Pełnomocnictwo opiekuńcze w pracach Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego w latach 2012–2015. Rejent, 26(5), 50–59.
 
17.
Nowocień, M. (2013). Nieświadomość jako przyczyna odmowy dokonania czynności notarialnej. Monitor Prawniczy, 21(24), 1300–1306.
 
18.
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 października 2022 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy Prawo bankowe (2022). Dz. U. 2022.2324.
 
19.
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 maja 2023 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (2023). Dz. U. 2023.1251.
 
20.
Obwieszczenie Ministra Zdrowia z dnia 1 sierpnia 2022 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie kierowania do zakładów opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych (2022). Dz. U. 2022.1755.
 
21.
Olczak-Dąbrowska, D. (2014). Wybrane rodzaje kurateli w praktyce sądowej. Prawo w działaniu. Sprawy cywilne, 17, 89–143.
 
22.
Osajda, K., Borysiak, W. (red.) (2023). Kodeks cywilny: Komentarz. Warszawa: Legalis.
 
23.
Pogłódek, A., Mostowik, P. (2018). Oświadczenia na wypadek przyszłego leczenia (dyspozycje pro futuro) w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych Ameryki – ujęcie prawnoporównawcze z perspektywy Polski. Warszawa: Instytut Wymiaru Sprawiedliwości.
 
24.
Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30 kwietnia 1976 r. (1976). III CRN 25/76. OSPiKA.1977/4/78.
 
25.
Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 1995 r. (1995). III CRN 22/95. OSNC 1995/9/134.
 
26.
Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 czerwca 2005 r. (2005). V CK 691/04.
 
27.
Postanowienie Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 29 lipca 2015 r. (2015). II CSK 854/14.
 
28.
Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 2016 r. (2016). III CZ 54/16.
 
29.
Projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw. UD 395. Serwis Rzeczypospolitej Polskiej. Pobrane 01.09.2023 z: https://www.gov.pl/web/premier....
 
30.
Radwański, Z. (2008). System Prawa Prywatnego: tom 2: Prawo cywilne: Część ogólna. Warszawa: C. H. Beck.
 
31.
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 25 czerwca 2012 r. w sprawie kierowania do zakładów opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych (2012). Dz. U. 2012.731.
 
32.
Rożdżeński, W. (2021). Wykorzystanie instytucji kurateli dla osoby niepełnosprawnej dla realizowania czynności właściwych pełnomocnictwu zdrowotnemu. Przegląd Prawa Medycznego, 3(1–2), 121–169.
 
33.
Safjan, M., Bosek, L. (red.) (2016). Konstytucja RP: tom I: Komentarz do art. 1–86. Warszawa: C. H. Beck.
 
34.
Słyk, J. (2019). Orzekanie w sprawach dotyczących umieszczenia pacjenta w zakładzie opiekuńczo-leczniczym. Prawo w Działaniu. Sprawy cywilne, 40, 79–122. DOI: 10.32041/pwd.4003.
 
35.
Szeroczyńska, M. (2013). Dopuszczalność uprzednich oświadczeń pacjenta i pełnomocnictwa medycznego de lege lata i de lege ferenda. W: A. Kübler, I. Chęciński (red.), Dylematy medyczne i prawne: Intensywna terapia bezpieczna dla lekarza i pacjenta. (ss. 77 – 90). Wrocław: Wrocławskie Wydawnictwo Naukowe Atla 2.
 
36.
Tworkowska-Baraniuk, A. (2016). Realizacja idei praw człowieka wobec ludzi starych. W: M. Halicka, J. Halicki, E. Kramkowska (red.), Starość: Poznać, przeżyć, zrozumieć (ss. 165–174). Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.
 
37.
Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 12 grudnia 1960 r. (1960). I CO 25/60. OSN.1961/2/32.
 
38.
Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (1964a). Dz. U. 2020.1359.
 
39.
Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (1964b). Dz. U. 2023.1610.
 
40.
Ustawa z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie (1991). Dz. U. 2022.1799.
 
41.
Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (1994). Dz. U. 2022.2123.
 
42.
Ustawa z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (1996). Dz. U. 2023.1516.
 
43.
Ustawa z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej (1997a). Dz. U. 1997.78.483.
 
44.
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (1997b). Dz. U. 1997.88.553.
 
45.
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (1997c). Dz. U. 1997.140.939.
 
46.
Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (1998). Dz. U. 1998.162.1118.
 
47.
Ustawa z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (2008). t.j. Dz. U. 2023.1545 z późn. zm.
 
48.
Ustawa z dnia 28 lipca 2023 r. o zmianie ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (2023). Dz. U. 2023.1606.
 
49.
Wajdzik, J. (2011). Brak świadomości albo swobody jako wada oświadczenia woli. Edukacja Prawnicza, 3, 19–20.
 
50.
Wilkowska-Płóciennik, A., Szereda A. J., Beger-Smurzyński, K. (2020). Otępienie (demencja) – problemy prawne. Biuletyn RPO. Warszawa: Biuro Rzecznika Praw Obywatelskich.
 
51.
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 15 października 2015 r. (2015). I ACa 491/15.
 
52.
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 7 grudnia 2018 r. (2018). I ACa 650/18.
 
53.
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 28 marca 2019 r. (2019). I ACa 612.
 
54.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 września 1999 r. (1999). II UKN 131/99. OSNP 2001/77.
 
55.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 lutego 2006 r. (2006). IV CSK 7/05. LEX nr 180191.
 
56.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 stycznia 2007 r. (2007). V CSK 396/06. Biuletyn SN 4/2007.
 
57.
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 4 kwietnia 2001 r. (2001). K. 11/2000. Dz. U. 2001.32.386.
 
58.
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 7 marca 2007 r. (2007). K 28/05. OTK 2007.3A.24.
 
59.
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 lipca 2009 r. (2009). SK 48/05. OTK-A 2009.7.108.
 
60.
Zajdel-Całkowska, J. (2021). Zgoda pacjenta na udzielenie świadczenia zdrowotnego i sprzeciw wobec niego. W: J. Zajdel-Całkowska (red.), Prawo medyczne w ochronie zdrowia. (ss. 17–92). Warszawa: Wolters Kluwer.
 
61.
Załucki, M. (red.) (2023). Kodeks cywilny: Komentarz. Warszawa: C. H. Beck.
 
62.
Zastąpienie ubezwłasnowolnienia systemem wspieranego podejmowania decyzji. 10 lat Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych w Polsce (2022). Pobrane z: https://bip.brpo.gov.pl/pl/con....
 
63.
Zurzycka, P., Radzik, T. (2015). Autonomia decyzji pacjenta cierpiącego na zaburzenia otępienne – zarys problematyki. Problemy Pielęgniarstwa, 23(2), 269–273. DOI: 10.5603/PP.2015.0045.
 
eISSN:2300-5866
ISSN:2082-9019
Journals System - logo
Scroll to top