Cel. Celem niniejszej pracy jest analiza i przedstawienie skutecznych strategii oraz działań służących zapobieganiu izolacji społecznej seniorów doświadczających zaburzeń poznawczych i ich rodzinnych opiekunów. Liczne badania pokazują, że czynniki takie jak brak wsparcia społecznego, niska świadomość społeczna na temat zaburzeń poznawczych oraz niedostateczne zasoby instytucjonalne przyczyniają się do pogłębiania wykluczenia tej grupy osób. A to wszystko niewątpliwie przyczynia się do obniżenia jakości życia zarówno samych seniorów, jak również członków ich rodzin. Metody i materiały. Metoda jakościowa. Analiza treści publikacji naukowych dotyczących profilaktyki wykluczenia społecznego seniorów z zaburzeniami poznawczymi i ich opiekunów rodzinnych. Wyniki i wnioski. Profilaktyka powinna obejmować działania edukacyjne, wsparcie emocjonalne i psychologiczne, rozwój sieci wsparcia społecznego oraz dostęp do usług medycznych i rehabilitacyjnych. Ważnym elementem jest również wsparcie rodzin, które często stają się głównymi opiekunami osób z zaburzeniami poznawczymi. Wdrażanie kompleksowych programów profilaktycznych może przyczynić się do poprawy jakości życia zarówno seniorów, jak i ich opiekunów, co przeciwdziała wykluczeniu społecznemu oraz promuje integrację społeczną. Istotne jest także rozwijanie polityk publicznych oraz inicjatyw lokalnych, które wspierają tworzenie przyjaznego środowiska dla seniorów, w tym dostępu do edukacji, kultury i rekreacji. Kluczowe jest zaangażowanie różnych sektorów społecznych, takich jak służba zdrowia, organizacje pozarządowe, samorządy oraz społeczności lokalne, w tworzenie spójnych i zintegrowanych działań na rzecz seniorów i ich rodzinnych opiekunów.