Cel: Przeobrażenia systemu edukacji i nieustanne zmiany występujące na rynku pracy sprawiają, że osoby młode doświadczają dużych obciążeń wynikających z konieczności dokonywania wyborów związanych z własną przyszłością edukacyjno-zawodową. W okresie przygotowywania się do podejmowania decyzji młodzież powinna mieć możliwość korzystania ze wsparcia specjalistów – doradców zawodowych, bądź innych osób przygotowanych do niesienia pomocy w tym zakresie. Jednak system pomocy doradczej nie zawsze stwarza takie możliwości. A często młodzi ludzie sami nie są gotowi z takiej pomocy skorzystać. Rodzice, towarzysząc dzieciom w podejmowaniu decyzji, nierzadko wchodzą w rolę doradców, choć nie jest to dla nich łatwe zadanie. Celem podjętych badań było poznanie opinii młodych ludzi, przygotowujących się do wejścia w dorosłość, na temat rodziców jako doradców edukacyjno-zawodowych. Metody: W badaniu zastosowano metodę sondażu diagnostycznego. Wzięło w nim udział 184 studentów I roku studiów stacjonarnych, studiujących kierunki z obszaru nauk społecznych na terenie Lublina. Wykorzystano w nich autorski kwestionariusz ankiety oraz technikę dyferencjału semantycznego (SD). Wyniki: W wyniku prowadzonych analiz stwierdzono, że zdecydowana większość badanych podejmowała z rodzicami rozmowy na temat swojej przyszłości zawodowej. Studenci nie zawsze uznawali takie rozmowy za pomocne w dokonywaniu wyborów edukacyno-zawodowych. W opinii badanych rodzice odegrali dość znaczącą rolę w podjętych przez nich decyzjach. Studenci znacznie korzystniej ocenili matki w roli doradców niż ojców. Wnioski: Młodzież wkraczająca w dorosłość postrzega rodziców jako potencjalne źródło wsparcia w wyborach edukacyjno-zawodowych. Ważne jest, aby dorośli nie wywierali na swoich dzieciach presji, ale też nie pozostawiali ich samych sobie. Rola dorosłych to rozumne towarzyszenie młodzieży w sytuacji dokonywania wyborów. A rodzice bywają często zagubieni i niepewni w obliczu zmienności świata i konieczności podejmowania przez swoje dzieci decyzji edukacyjno-zawodowych. Należy zastanowić się w jaki sposób wzmocnić kompetencje rodziców jako doradców edukacyjno-zawodowych, by to, co naturalnie dzieje się w środowisku rodzinnym, czyli nieprofesjonalny proces doradczy, uczynić bardziej efektywnym.