Wprowadzenie. Rodzice odgrywają istotną rolę w procesie adaptacji dziecka do przedszkola. Wczesna więź między dzieckiem a rodzicem (Lubowiecka, 2000; Klim-Klimaszewska, 2006; Brzezińska, Czub, Ożadowicz, 2012; Szczotka, Szewczuk, 2015), zwłaszcza matką (Bowlby, 2007; Ziemska, 2009) wpływa na rozwój poczucia bezpieczeństwa, które jest niezbędne dla efektywnego przystosowania się do nowego środowiska. Dzieci, które rozwijają zdrowe, ufne przywiązanie, lepiej radzą sobie z wyzwaniami związanymi z rozstaniem z rodzicami i adaptacją do nowego otoczenia. Są bardziej skłonne do eksplorowania świata, potrafią lepiej regulować emocje i nawiązywać relacje z rówieśnikami. Natomiast dzieci z lękowym lub ambiwalentnym stylem przywiązania mogą postrzegać nowe sytuacje, takie jak pobyt w przedszkolu, jako zagrożenie, co utrudnia proces adaptacji i może prowadzić do silnych reakcji emocjonalnych. Zrozumienie, jak postawy rodzicielskie wpływają na strategie adaptacyjne dzieci w przedszkolu, może pomóc w opracowaniu bardziej efektywnych metod wsparcia dzieci w procesie adaptacji. Cel. Celem badań było poznanie zależności występujących pomiędzy postawami reprezentowanymi przez rodziców a strategiami adaptacyjnymi przyjmowanymi przez ich dzieci w przedszkolu. Metody i materiały. Badaniami objęto dzieci trzyletnie wstępujące do nowego środowiska, jakim jest przedszkole, oraz ich rodziców. Do badań wykorzystano Skalę Postaw Rodzicielskich Mieczysława Plopy (SPR) oraz Kwestionariusz Strategii Adaptacyjnych Anny Brzezińskiej, Magdaleny Czub i Natalii Ożadowicz (KSA). Wyniki. Badania nie wykazały jednoznacznie zależności pomiędzy postawami rodzicielskimi a strategiami adaptacyjnymi dzieci.