Rodzina osobno – o kryzysie rodziny w ponowoczesności
Więcej
Ukryj
1
Instytut Pedagogiki, Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych, Uniwersytet Wrocławski, ul. Dawida 1, 50-527 Wrocław, Polska
Data nadesłania: 29-11-2018
Data ostatniej rewizji: 18-01-2019
Data akceptacji: 18-01-2019
Data publikacji: 01-02-2019
Autor do korespondencji
Grażyna Lubowicka
Instytut Pedagogiki, Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych,
Uniwersytet Wrocławski,
ul. Dawida 1, 50-527 Wrocław
Wychowanie w Rodzinie 2018;19(3):143-156
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Cel badań: Kryzys rodziny w ponowoczesności jest konsekwencją wielu przemian, wśród których można wyróżnić takie zjawiska, jak zachwianie uniwersalnych wartości i pluralizm, indywidualizm oraz nietrwałość więzi międzyludzkich. Celem artykułu jest zbadanie, w jaki sposób te zjawiska wpływają na znaczenie rodziny i jej trwałość oraz przyczyniają się do jej kryzysu.
Metoda: Analiza przemian społecznych w ponowoczesności na podstawie literatury przedmiotu.
Wyniki i wnioski: Kryzys wartości i pluralizm w społeczeństwie ponowoczesnym przyczyniły się do tego, że rodzina nie jest już traktowana jako istotna wartość ani jako element nienaruszalnego ładu społecznego. Jednostki w ponowoczesności przyjmują postawę indywidualistyczną i są skoncentrowane na samorealizacji. Nietrwałe więzi międzyludzkie, szczególnie związki intymne, powodują, że rodzina staje się partnerskim układem, umową, transakcją, w której powinny zostać zabezpieczone emocjonalne i duchowe potrzeby każdej ze stron –
wolnych partnerów.
REFERENCJE (14)
1.
Bauman Z., Płynna nowoczesność, tłum. T. Kunz, Wydawnictwo Literackie, Warszawa 2006.
2.
Bauman Z., Razem osobno, tłum. T. Kunz, Wydawnictwo Literackie, Warszawa 2003.
3.
Beck U., Giddens A., Lash S., Modernizacja refleksyjna. Polityka, tradycja i estetyka w porządku społecznym nowoczesności, tłum. J. Konieczny, PWN, Warszawa 2009.
4.
Borowiak A., Ponowoczesna etyka i ponowoczesna tolerancja, [w:] A. Borowiak, P. Szarota (red.), Tolerancja i wielokulturowość. Wyzwania XXI wieku, Wydawnictwo Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej Academicus, Warszawa 2004.
5.
Dziuban A., Gry z tożsamością. Tatuowanie ciała w indywidualizującym się społeczeństwie polskim, Wydawnictwo Naukowe UMK, Toruń 2013.
6.
Giddens A., Nowoczesność i tożsamość. „Ja” i społeczeństwo w epoce późnej nowoczesności, tłum. A. Szulżycka, PWN, Warszawa 2012.
7.
Giddens A., Przemiany intymności. Seksualność, miłość i erotyzm we współczesnych społeczeństwach, tłum. A. Szulżycka, PWN, Warszawa 2015.
8.
Giddens A., Socjologia, tłum. O. Siara, A. Szulżycka, P. Tomanek, PWN, Warszawa 2012.
9.
Korzewski M., Wolność a odpowiedzialność, czyli o prawie i moralności w ponowoczesności, „Kultura i Społeczeństwo” 2002, t. 46, nr 3.
10.
Mariański J., Religia w społeczeństwie ponowoczesnym. Studium socjologiczne, Oficyna Naukowa, Warszawa 2010.
11.
Miczyńska-Kowalska M., Wartości w postmodernizmie. Koncepcja dekonstrukcji rzeczywistości społecznej – analiza krytyczna, Wydawnictwo KUL, Lublin 2013.
12.
Slany K., Alternatywne formy życia małżeńsko-rodzinnego w ponowoczesnym świecie, Nomos, Kraków 2002.
13.
Suwada K., Jak nazwać współczesność? Problem konceptualizacji płynnej nowoczesności Zygmunta Baumana, drugiej nowoczesności Ulricha Becka i późnej nowoczesności Anthony’ego Giddensa, „Kultura i Edukacja” 2007, nr 3,
http://www.kultura-i-edukacja.... [dostęp: 17.12.2019].
14.
Wrochna P., Intymność w stanie oblężenia, „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio I, Philosophia – Sociologia” 2016, vol. 41, nr 2,
http://dlibra.umcs. lublin.pl/publication/30698 [dostęp: 17.12.2019].