Gdy ludzie wywodzący się z różnych narodów łączą się w pary małżeńskie, dochodzi do bardzo ważnych zjawisk i procesów, o znaczeniu wykraczającym poza losy jej członków. W wyniku amalgamacji, czyli łączenia się grup kulturowych w następstwie zawierania małżeństw i tworzenia mieszanych, hybrydalnych form pokrewieństwa, wyłania się nowy ład kulturowy. W małżeństwach mieszanych powstaje specyficzna sytuacja – „spotkanie”, związanie odległych kulturowo partnerów decydujących się na zawarcie małżeństwa, a co za tym idzie – na wspólne pożycie, współpracę dla dobra rodziny, a więc głównie wychowywanie dzieci i wzajemną pomoc. Stopień odmienności kulturowej determinuje ilość problemów występujących między partnerami. Różnice narodowościowe, religijne, językowe i kulturowe mogą wpływać zarówno negatywnie, jak i pozytywnie na małżeństwo. Rezultat uwarunkowany jest m.in. stopniem podobieństwa partnera, stopniem bariery językowej, akceptacją odmiennej kultury i religii partnera oraz jego odrębnych poglądów. Jak w przypadku każdego kontaktu międzykulturowego, tak i w parach mieszanych musi dojść do swego rodzaju kompromisu – partnerzy poznają nawzajem swoje kultury i razem tworzą mieszankę, która umożliwia im zgodne współżycie. Pod wpływem kompromisu kulturowego, jaki zachodzi w związkach mieszanych, partnerzy, dostosowując się do siebie nawzajem, mogą zmieniać swoje przyzwyczajenia, zwyczaje, sposoby zachowania, opinie, wartości. Do czynników prowadzących do problemów w związkach mieszanych zaliczyć można: różnice kultur narodowych, założenie podobieństwa interlokutorów, różnice językowe, niepoprawną interpretację sygnałów niewerbalnych, stereotypy i uprzedzenia, odmienny system wartości, lęki i napięcia, niepewność i stres, etnocentryzm i przekonanie o „wyższości” własnej kultury, szok kulturowy, odmienność religijną, a nawet kulturowe modele zaspokajania głodu. Wszystkie te czynniki powinny zostać zbadane i opisane w postaci tez naukowych