Wprowadzenie. Przedmiotem niniejszego opracowania jest jakościowa analiza kontaktów ojców pozbawionych wolności z małoletnimi dziećmi oraz czynników, które decydują o charakterze tych kontaktów. W artykule skoncentrowano się na opisie kontaktów i wskazaniu czynników na nie wpływających z perspektywy mężczyzn odbywających karę pozbawienia wolności oraz funkcjonariuszy, którzy organizują jej wykonanie. Cel. Celem artykułu jest jakościowa charakterystyka sposobów realizowania prawa do kontaktu z małoletnimi dziećmi przez ojców odbywających karę pozbawienia wolności w zakładzie karnym typu zamkniętego, dla odbywających karę po raz pierwszy. Metody i materiały. Prezentowane badania mają charakter jakościowy. Dane zostały zgromadzone w toku wywiadów pogłębionych przeprowadzonych zarówno z ojcami pozbawionymi wolności jak i z funkcjonariuszami Służby Więziennej (psychologiami i wychowawcami oraz funkcjonariuszami działu ochrony, którzy pełnili służbę na oddziałach penitencjarnych, na których karę odbywali badani ojcowie). Wyniki. Przeprowadzone wywiady pozwoliły na wyodrębnienie kilku grup ojców, którzy w odmienny sposób korzystają z prawa do kontaktu z małoletnimi dziećmi oraz wskazano na czynniki, które wpływają na realizację kontaktów w odmienny sposób. Z wywiadów z funkcjonariuszami Służby Więziennej wyodrębniono dwie odmienne postawy ojców wobec kontaktów z dziećmi (wskazujące na kontakt nacechowany instrumentalnie oraz kontakt powodowany prawdziwą potrzebą). Analiza wywiadów z mężczyznami pozbawionymi wolności pozwoliła na wskazanie czterech postaw, które zostały wyłonione na podstawie kontaktów ojców z dziećmi sprzed i po osadzeniu w zakładzie karnym.