Wprowadzenie. W tekście autorka – korzystając z rekomendacji opracowanych przez Centrum Edukacji Obywatelskiej w raporcie pt. Szkoła ponownie czy szkoła od nowa? Jak wygląda powrót do stacjonarnej edukacji? – stawia dodatkowy warunek niezbędny we współczesnej edukacji, a mianowicie konieczność powrotu do, wydaje się, najprostszej formy komunikowania się – rozmowy. Struktura tekstu obejmuje (poza zadaniem pytań i refl eksją na zakończenie) dwie zasadnicze części. W pierwszej, w odniesieniu do badań własnych, autorka kreśli obraz szkolnych rozmów między nauczycielkami a uczennicami i uczniami, w drugiej wskazuje, że po pandemii rozmowa między wszystkimi podmiotami edukacji stanowi jeden z kluczowych warunków dla kultury szkoły. Cel. Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytania: Czy szkoła jest miejscem porozumienia nauczycieli i uczniów? Czy te dwie grupy mogą ze sobą rozmawiać? W jaki sposób? oraz: Czy, na ile i w jaki sposób rozmowa między wszystkimi podmiotami edukacji jest niezbędnym warunkiem stworzenia „nowej” szkoły po pandemii? Materiały i metody. W pracy wykorzystano fragment wyników badań własnych oraz krótką analizę rekomendacji opracowanych przez Centrum Edukacji Obywatelskiej w raporcie pt. Szkoła ponownie czy szkoła od nowa? Jak wygląda powrót do stacjonarnej edukacji? Wyniki. Z badań własnych autorki wynika, że w szkole brakuje rozmów między nauczycielkami/ nauczycielami i uczennicami/uczniami. Widać wyraźną nierówność pozycji interlokutorów oraz wyraźną kontrolę dorosłego w tym zakresie.