Wprowadzenie. W niniejszym opracowaniu centralne miejsce zajmują aspekty dotyczące działań restoratywnych w przestrzeni szkolnej, rozpatrywane w kontekście założeń szeroko pojętej sprawiedliwości naprawczej i płaszczyzn jej oddziaływania na środowisko społeczne. W sposób szczególny odnoszę się w artykule do tzw. szkoły restoratywnej, wyjaśniam, czym jest, jak ją definiujemy, jakie programy i praktyki naprawcze warto realizować w szkołach. Ponadto, opracowanie jest próbą odpowiedzi na pytanie: „Czy – a jeśli tak, to dlaczego – dziś bardziej niż kiedykolwiek potrzebujemy szkoły restoratywnej?”. Niniejsze opracowanie odnosi się – poza aspektami z obszaru edukacji – do działań miejskich w nurcie sprawiedliwości naprawczej (na przykładzie Wrocławia – pierwszego miasta sprawiedliwości naprawczej w Polsce). Cel. Celem artykułu jest przybliżenie zagadnienia szkoły restoratywnej, sprawiedliwości naprawczej, praktyk i programów naprawczych oraz ich efektywności zarówno w obszarze edukacyjnym, jak i w przestrzeni miejskiej. Materiały i metody. W niniejszym opracowaniu zastosowano analizę dokumentów oraz dokonano przeglądu literatury i badań w obszarze restorative school. Wyniki i wnioski. Wdrażanie zasad sprawiedliwości naprawczej i budowanie kultury naprawczej w szkołach podnosi efektywność w budowaniu restoratywnej przestrzeni edukacyjnej i społecznej – przyczynia się do kształtowania społeczeństwa obywatelskiego.