Cel. Celem artykułu było przedstawienie postaci babci, którą naszkicował w swoim opowiadaniu Paweł Sanajew. Trochę na przekór wszechobecnemu stereotypowi ciepłej, pełnej miłości postaci, która kojarzy się z zapachem ciasta i skarpetkami robionymi na drutach, autorki pokazują, że może istnieć także babcia okrutna, zgorzkniała, stosująca przemoc i tworząca toksyczną relację. Babcia bywa postacią negatywną, choć może być to trudne do zaakceptowania. Materiały i metody. Materiałem do badań było opowiadanie Pawła Sanajewa Pochowajcie mnie pod podłogą. Autorki dokonują analizy i interpretacji tekstu. Analiza utworu prowadzona była z perspektywy hermeneutycznej, która umożliwia odkrycie głębszych warstw dzieła i niewyrażonych w sposób jawny sensów w nim zawartych. Uwzględnia ona punkt widzenia i system wartości samego odbiorcy-interpretatora. Przy omawianiu twórczości Sanajewa istotna była też metoda close reading, promująca lekturę analityczną, skupioną na tekście i jego znaczeniach. Wyniki. W artykule nakreślony został obraz babci zgorzkniałej, stosującej przemoc i bierną agresję, używającej niecenzuralnych słów i tworzącej toksyczne relacje. Babci, która misją własnego życia uczyniła zajmowanie się swoim chorowitym wnukiem i która najprawdopodobniej cierpiała na zespół Münchausena per procuram. Analiza i interpretacja utworu Pawła Sanajewa prowadzi do kilku ważnych wniosków dotyczących dynamiki rodzinnej, wpływu toksycznych relacji na psychikę dziecka oraz szerszych społecznych i psychologicznych implikacji takich doświadczeń. Wnioski. Istnienie człowieka jako istoty społecznej i części systemu rodzinnego jest ściśle związane z jego potrzebami biologicznymi, emocjonalnymi i kulturowymi. I choć nie może on funkcjonować w oderwaniu od innych ludzi, przebywanie w toksycznych warunkach – jak w przypadku Saszy, głównego bohatera opowiadania Sanajewa, który doświadczał lęku separacyjnego, biernej agresji, chorób psychosomatycznych – sprawia, że życie staje się pasmem mąk i udręk.