Wprowadzenie. Artykuł jest próbą spojrzenia na problematykę zarządzania wiedzą osobistą z perspektywy funkcji rodziny i procesów edukacyjnych w niej zachodzących. Przemiany polityczne, społeczne i gospodarcze drugiej połowy XX wieku podkreśliły rolę wiedzy w rozwoju osobistym i zawodowym jednostek. W konsekwencji uznano ją za najcenniejszy kapitał prowadzący do wzrostu gospodarczego, a tym samym pozwalający na szybkie sprostanie nowym wyzwaniom. Obecnie problematyka wiedzy i procesów związanych z jej pozyskiwaniem i przetwarzaniem zachowuje wciąż aktualność. Warunkiem rozwoju wiedzy oraz zapewnienia jej wysokiej jakości i aktualności jest upowszechnienie postawy dbałości o nią nie tylko wśród dorosłych, lecz także wśród uczących się dzieci i młodzieży. Zadaniem instytucji edukacyjnych staje się wspieranie klientów w przejmowaniu odpowiedzialności za własną (osobistą) wiedzę, co szczególnie podkreśla koncepcja zarządzania wiedzą osobistą. Cel. Celem artykułu jest szczegółowa analiza wybranych aspektów koncepcji wiedzy osobistej i zarządzania nią w kontekście procesów edukacyjnych zachodzących w rodzinie oraz współczesnych funkcji rodziny. Metody i materiały. Artykuł ma charakter przeglądowy, a przedmiotem analiz były opracowania (prace koncepcyjne i raporty z badań) dotyczące współczesnych koncepcji wiedzy i procesów jej przetwarzania w ramach zarządzania wiedzą. Szczególną uwagę zwrócono na koncepcje wiedzy osobistej i jej możliwą obecność w procesach edukacyjnych zachodzących w rodzinie. Wyniki. Wyniki analiz pokazują, że w kontekście funkcji rodziny zarządzanie wiedzą osobistą to coś więcej niż tylko inaczej nazwane uczenie się czy nawet samokształcenie. Zarządzanie wiedzą osobistą (ang. personal knowledge management, PKM) obejmuje procesy pozyskiwania, organizowania, analizowania oraz wykorzystywania informacji, które mają wpływ na codzienne życie. W przypadku dzieci umiejętności te rozwijają się w sposób naturalny poprzez interakcję z otoczeniem, w szczególności z członkami rodziny. Uczenie się przez dzieci zarządzania wiedzą osobistą w życiu rodzinnym jest kluczowym elementem kształtowania ich przyszłych umiejętności organizacyjnych, komunikacyjnych i społecznych. Proces ten wpływa nie tylko na rozwój poznawczy, lecz także na relacje międzyludzkie oraz na umiejętność adaptacji do zmieniających się warunków życiowych. Osoby, które wcześnie uczą się zarządzać swoją wiedzą, lepiej radzą sobie w sytuacjach wymagających analizy informacji i podejmowania decyzji. Poprzez naśladowanie rodziców dzieci przyswajają podstawowe strategie, takie jak planowanie, organizowanie czasu czy zarządzanie zadaniami. W kontekście stwierdzonego, niskiego zainteresowania nauczycieli wiedzą osobistą uczniów rola rodziny w tym zakresie wydaje się nie do przecenienia.