Cel: Celem podjętych badań jest określenie charakteru zależności między wsparciem społecznym a samooceną młodzieży wychowywanej przez samotnych rodziców w porównaniu z młodzieżą wychowywaną w rodzinach pełnych. Metoda: Realizując cel badań, wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego, obejmującego dwie techniki badawcze – Kwestionariusz Wsparcia Społecznego J.S. Norbeck oraz Skalę Samooceny SES M. Rosenberga w polskiej adaptacji I. Dzwonkowskiej, K. Lachowicz-Tabaczek i M. Łaguny. Rezultaty: Rezultaty przeprowadzonych badań ukazały zróżnicowanie między młodzieżą wychowywaną przez samotnych rodziców i młodzieżą wychowywaną przez obydwoje rodziców w zakresie natężenia wsparcia społecznego i samooceny. Okazało się, że wsparcie otrzymywane przez młodzież z rodzin niepełnych jest znacząco niższe w porównaniu z percypowanym przez młodzież z rodzin pełnych. Ponadto uzyskane wyniki wyraźnie pokazują, że młodzież z rodzin niepełnych znacznie niżej ocenia siebie niż młodzież z rodzin pełnych. Wnioski: Trudne sytuacje życiowe, do których zalicza się brak jednego z rodziców, mogą prowadzić do obniżenia poziomu samooceny młodego człowieka. Dlatego istotnego znaczenia nabiera sieć wsparcia. Dla młodzieży z rodzin niepełnych tworzą ją osoby z najbliższego otoczenia, które poprzez stwarzanie warunków sprzyjających przezwyciężaniu stresorów oraz zaspokajanie potrzeby bezpieczeństwa dbają o budowanie pozytywnego obrazu własnej osoby u młodego człowieka.