Wprowadzenie. Punktem wyjścia artykułu jest koncepcja uznania Axela Honnetha, która wpisuje się w szerszy kontekst, w opracowane przez niego teorie społeczną i krytyczną (kwestię emancypacji) oraz problem walki o uznanie. Podstawą honnethowskiej koncepcji uznania, którego źródłem jest heglowskie ujęcie intersubiektywności jako wzajemnego uznania, jest sposób kształtowania się uznania oraz jego znaczenie dla jednostki (jak również znaczenie jego odmowy czy jego braku) na trzech obszarach życia społecznego: rodziny, prawa i gospodarki. W artykule przedmiotem zainteresowania jest pierwszy z tych obszarów – rodzina oraz jej znaczenie dla rozumienia przez jednostki wzajemnych relacji uznania. Cel. Na podstawie myśli A. Honnetha zarysowuję w artykule charakter relacji uznania w rodzinie oraz jego znaczenie dla kształtowania tego, co najistotniejsze dla jednostek, indywidualnej tożsamości oraz autonomii. Szczególnym wymiarem relacji uznania w ro-dzinie, jaki wydobywa A. Honneth, jest jego pokrewieństwo z relacją miłości. W artykule ukazuję, w jaki sposób budowane jest uznanie w procesie przekształcania się małego dziecka w dojrzałą osobę oraz w jaki sposób uznanie w rodzinie staje się źródłem autonomii jednostki, a następnie podstawą do budowania uznania (walki o uznanie) na pozostałych dwóch obszarach życia społecznego. Metody i materiały. Przegląd i krytyczna analiza literatury przedmiotu. Wyniki i wnioski. Celem artykułu jest opisanie modelu rodziny opartego na relacjach uznania i miłości jako wpisującego się w aktualne dyskusje o rodzinie, szczególnie w dyskurs feministyczny, w których ważne jest to, że honnethowskie ujęcie uznania i miłości prowadzi do partnerstwa i równości w rodzinie oraz autonomii jej członków.